5:246
Ac
quoniam
quidquid
de
hac
re
scripturis
traditum
est,
eorum
praesertim
causa
praeceptum
fuisse
videtur,
qui
inter
gentes
Dei
ignorantes
versarentur,
plurimum
autem
inter
illarum
idololatriam,
et
eorum,
quibuscum
hodie
nobis
negotium
est
superstitionem
interesse
vulgo
existimant,
(quod
haec
Dei
et
Christi
nomine
quodammodo
obtecta
fucum
facit:
illa
paulo
crassiore
ignorantia
summi
Dei
cultum
palam
aspernabatur)
nos,
illa
prius
proponemus,
quae
in
scripturis
exstant
praecepta:
deinde
oculos
ad
nostra
tempora
referemus,
et
ex
rerum
similitudine,
quid
ad
nos
pertineant,
dispiciemus.
Quanquam
non
video
cur
aeterna
Dei
mandata
ita
unius
saeculi
spatio
terminemus
:
sed
hunc
ordinem
imperitis,
ne
quis
in
eorum
animis
scrupulus
resideat,
concedemus.
Quum
lege
sua
Dominus
idola
coli
aut
adorari
vetuit
(Exod.
20,
4),
hoc
capite
totum
illum
externum
cultum
complexus
est,
quem
deferre
suis
idolis
impii
solent.
Nam
et
verbis,
quibus
usus
est,
ea
inest
proprietas:
quorum
alterum
incurvari,
alterum
honorare
significat
:
et
eam
adorationis
speciem
notatam
esse
constat,
qua
lignea
lapideave
simulacra
corporis
gestu
coluntur.
Haec
itaque
interdictio
est,
non
qua
simpliciter
populum
suum
Dominus
prohibeat
in
ligno
aut
lapide,
gentium
instar,
obstupescere,
sed
ullo
modo
profanam
earum
stoliditatem
imitari,
coram
simulacris
sese
honoris
causa
prosternendo,
aut
aliam
quamvis
observantiae
significationem
dando,
qualem
dare,
aut
nudato
capite,
aut
genu
flexo
nobis
in
more
est.
Qua
ratione
ubi
puros
sui
cultores
describit,
ab
hac
eos
nota
designat:
Servabo,1)
inquit
(1
Reg.
19,
18),
mihi
septem
millia
virorum.
Quid
?
an
quorum
corda
non
sunt
vanitate
ac
mendaciis
Baal
infatuata?
non
id
modo:
sed
quorum
genua
non
sunt
curvata
ante
Baal,
et
quorum
ora
non
sunt
osculata
manum
eius.
Eodemque
alibi
symbolo,
quum
agnoscendam
omnibus
et
coelestibus
et
terrestribus,
et
infernis,
suam
maiestatem
affirmat,
agnitionem
ipsam
exprimit:
Mihi
inquit
(Ies.
45,
23),
curvabitur
omne
genu,
et
omnis
lingua
in
nomine
meo
iurabit.
Quo
contra
efficitur,
simulacrum
ab
iis
Dei
religione
consecrari,
qui
ullo
corporis
gestu
eius
cultum
significant.
Neque
ad
eorum
convincendam
praevaricationem
[pag.
l
l
]
interest^
qua
id
vel2)
simulatione,
vel
sinceritate
faciant.
Idolum
enim
quicunque
est
aliqua
venerationis
specie
prosequutus,
utcunque
sit
animo
persuasus,
Deum
esse
confessus
est.
Divinitatis
vero
nomen
idolo
qui
tribuit,
Deo
sustulit.
Itaque
tres
illi
Danielis
comites,
quanti
eiusmodi
foret
simulatio,
docuerunt
(Dan.
3,
16):
quibus
corpus
accensi
fornax
cis
flammis
crudeliter
absorbendum
tradere,
levius
1)
Sic
edd.
latinae
omnes.
Versio
gallica
bene
archetypum
vertit:
ie
me
suis
reserve.
2)
vel,
omittunt
omnes
praeter
Ed.
principem.
16*
|