[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:246  illud,  quod  habemur  tanquam  mendaces,  et  tamen  sumus  veraces,  ete.  18.  Si  fieri  potest,  quantum  est  in  vobis.  Tranquillitas  et  sic  composita  vitae  ratio,  quae  nos  omnibus  amabiles  reddat,  non  vulgaris  est  dos  hominis  christiani.  Huic  si  studere  volumus,  non  modo  summa  aequitate,  sed  summa  etiam  commoditate  ac  facilitate  morum  praeditos  esse  oportet:  quae  non  modo  aequos  ac  bonos  conciliet,  sed  improborum  animos  inflectat.  Est  enim  hic  adhibenda  duplex  cautio  :  ne  sic  gratiosi  esse  affectemus,  ut  recusemus  quorumlibet  odia  suscipere  pro  Christo,  quoties  ita  necesse  fuerit.  Et  sane  videre  est  nonnullos,  qui  quum  ob  morum  suavitatem  animique  tranquillitatem  sint  omnibus  amabiles,  habeant  tamen  evangelii  causa  vel  propinquissimos  sibi  valde  infestos.  Deinde  ne  facilitas  in  assentationem  degeneret,  ut  vitiis  hominum  pacis  retinendae  studio  blandiamur.  Quoniam  ergo  id  non  semper  obtineri  poterat,  ut  pax  nobis  constaret  cum  omnibus,  duas  particulas  exceptionis  loco  attexuit,  si  fieri  p  o  t  e  s  t  ,  et  quat  um  in  vobis  est.  Istud  porro  ex  pietatis  et  caritatis  officio  nobis  erit  aestimandum,  ut  pacem  non  violemus,  nisi  alterutro  coacti.  Sic  enim  fovendae  pacis  studio  multa  tolerare,  delictis  ignoscere,  comiter  remittere  summum  iuris  rigorem  convenit,  ut  simus,  quoties  ita  postulat  necessitas,  ad  bellum  acriter  gerendum  animosi.  Neque  enim  fieri  potest  ut  Christi  militibus  aeterna  sit  pax  cum  mundo,  cuius  princeps  est  Satan.  19.  Non  vosmet  ipsos  ulciscentes^  dilecti.  Malum,  quod  hic  corrigit,  gravius  est  illo  superiore  cuius  nuper  meminit,  ut  admonuimus:  utrumque  tamen  ex  eodem  oritur  fonte:  nempe  ex  immodico  nostri  amore  ac  ingenita  superbia,  quae  facit  ut  vitiis  nostris  benigne  indulgeamus,  alienis  autem  simus  inexorabiles.  Quoniam  ergo  morbus  ille  furiosam  ulciscendi  libidinem  omnibus  fere  ingenerat,  ubi  vel  minimum  tacti  sunt:  hic  praecipit,  quamlibet  graviter  laesi  fuerimus,  ne  tentemus  ipsi  vindictam,  sed  eam  Domino  permittamus.  Et  quoniam  non  facile  fraenum  admittunt  qui  semel  correpti  sunt  hoc  impotenti  affectu,  blanda  appellatione  quasi  manum  iniicit  ut  nos  retineat,  dum  nomine  appellat  dilectos.  Hoc  ergo  est  praeceptum,  ne  iniurias  factas  aut  ulciscamur,  aut  ulcisci  appetamus.  Additur  ratio,  quia  dandus  est  locus  irae.  Dare  autem  locum  irae  est  permittere  Domino  iudicandi  facultatem,  quam  ei  praeripiunt  qui  vindictam  aggrediuntur.  Quare  si  Dei  vices  usurpare  nefas  est,  neque  vindicare  licet:  quia  sic  Dei  iudicio  antevertimus,  qui  has  partes  sibi  servatas  voluit.  Simul  etiam  innuit,  et  Deum  habituros  vindicem,  qui  patienter  eius  auxilium  exspectant:  et  eos  qui  praeoccupant,  non  relinquere  locum  Dei  auxilio.  Caeterum  non  hic  modo  prohibet,  ne  manu  ipsi  nostra  vindictam  ex-  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci