41:246
Postea
adiungit,
Disperget
spolia
et
praedam
et
bona,
quae
ipsis
fuerant.
Bizah
Vesalal,
quidam
referunt
ad
milites,
et
coniunctim
legunt
cum
verbo
Iibzor,
quasi
diceret,
militibus
suis
dispertiet
praedam,
ut
conciliet
sibi
eorum
animos,
et
ita
paret
ipsos
ad
nova
bella,
quoniam
scimus
facile
allici
milites,
ubi
percipiunt
uberes
fructus.
Nam
trahuntur
solo
quaestu
et
sua
avaritia.
Sic
igitur
quidam
exponunt,
quod
Antiochus
dividet
praedam
inter
suos
milites.
Sed
videtur
sensus
alter
mihi
melius
congruere,
quod
scilicet
disperget
praedam,
et
spolia,
et
bona
Aegyptiorum.
Postquam
ergo
oppresserit
ex
improviso
Aegyptios,
grassabitur
etiam
ad
ipsos
spoliandos
more
praedonis.
Postea
addit,
Et
super
munitiones
cogitabit
cogitationibus
suis,
id
est,
agitabit
consilia,
ut
etiam
urbes
munitas
occupet.
Principio
enim
penetravit
in
urbes
quasdam,
et
praesertim
Coelesyriam
occupavit,
postea
Phoenicen,
sed
non
potuit
tam
cito
potiri
urbibus
munitis.
Ergo
distulit
in
tempus
magis
opportunum
sua
consilia.
Et
ideo
dicit
angelus,
Adiiciet
etiam
sua
consilia
ad
urbes
munitas,
sed
ad
tempus,
hoc
est,
non
statim
proferet
quid
habeat
in
animo,
ut
possit
adhuc
opprimere
nepotem
suum
incautum,
deinde
ut
pacis
simulatione
semper
aditus
pateat
in
urbes
illas,
et
sibi
conciliet
quoscunque
corrumpere
poterit
vel
donis,
vel
aliis
artibus.
Videmus
ergo
hic
praedici
in
summa,
quibus
artibus
et
modis
Antiochus
aliqua
ex
parte
spoliaverit
nepotem
suum
urbibus
et
ditione,
nempe
quia
repente
rebus
tranquillis
invasit
urbes
non
adeo
validas:
deinde
paulatim
agitavit
consilia
quomodo
etiam
posset
in
urbes
magis
munitas
penetrare.
Ideo
dicit,
Ad
tempus.
Semper
apparet
calliditas
et
malitia
Antiochi
inter
omnes
istas
actiones.
Neque
enim
aperte
gessit
bellum,
sed
obliquis
fraudibus
semper
aliquid
ad
se
trahere
conatus
est,
quod
etiam
non
caruit
successu.
Quod
autem
dicit
facturum
quod
non
fecerunt
patres
eius,
et
patres
patrum,
restringitur
ad
Aegyptum
solam.
Nam
Seleucus
primus
rex
Syriae
late
est
dominatus,
deinde
feliciter
pugnavit
et
floruit
eius
nomen
usque
ad
ultimum
senium,
et
quamvis
tandem
infeliciter
pugnaverit,
tamen
fuit
summus
et
celeberrimus
bellator:
deinde
scimus
fuisse
unum
ex
praecipuis
ducibus
Alexandri
Magni.
Iam
quod
ad
filium
eius
Antiochum
spectat,
ante
vidimus,
quam
late
dominatus
sit,
deinde
quanta
fuerit
in
existimatione
et
prudentiae
et
virtutis.
Non
igitur
simpliciter
comparat
angelus
Antiochum
Epiphanem
cum
patre,
et
cum
avo,
et
proavo,
sed
respectu
Aegypti
duntaxat.
Patres
enim
eius
semper
inhiaverant
Aegypto,
sed
frustrati
fuerant
suis
consiliis.
Hic
autem
felicius
aggressus
est,
quod
frustra
tentaverant
eius
maiores.
Hinc
apparet,
Deum
sic
moderari
bellorum
eventus,
ut
vincat,
et
praevaleat
non
qui
consilio,
aut
prudentia,
aut
virtute
pollet,
sed
qui
coelesti
ductu
16*
|