[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


55:245  245  CAPUT  II.  246  regem  referunt,  multum  falluntur.  Est  igitur  haec  communis  ratio  ad  commendandam  omnium  magistratuum  autoritatem,  quod  mandato  Dei  praesunt  et  ab  eo  mittuntur:  unde  sequitur  (quemadmodum  et  Paulus  docet)  Deo  resistere  qui  potestati  ab  eo  ordinatae  non  se  obedienter  submittunt.  In  vindictam.  Secunda  ratio  est  cur  politicum  ordinem  reverenter  amplecti  et  colere  deceat:  quia  in  commune  bonum  humani  generis  constitutus  est  a  Domino.  Nimium  enim  feri  et  belluini  sumus,  nisi  nobis  cordi  sit  publica  utilitas.  Hoc  itaque  in  summa  vult  Petrus,  quum  Deus  mundum  conservet  magistratuum  ministerio,  quicunque  eorum  imperium  detrectant,  eos  esse  humani  generis  hostes.  Sumit  autem  duo  illa  membra,  quibus  reipublicae  statum  contineri  tradit  Plato,  bonorum  honorem  scilicet,  et  malorum  poenam.  Nam  antiquitus  non  modo  constitutae  erant  poenae  improbis,  sed  bonis  etiam  praemia.  Caeterum  quamvis  saepe  contingat  non  recte  distribui  honores,  nec  rependi  bene  meritis  praemia:  hic  tamen  non  poenitendus  est  honor,  quod  boni  saltem  sub  fide  et  tutela  magistratuum  vivunt,  quod  non  expositi  sunt  improborum  violentiae  et  iniuriis,  quod  inter  leges  et  iudicia  multo  quietius  vivunt,  suamque  existimationem  retinent  melius,  quam  si  singuli  nullo  fraeno  cohibiti  ad  suum  arbitrium  viverent.  In  summa,  haec  singularis  est  Dei  benedictio,  quod  improbis  non  licet  quidquid  libet.  Obiici  tamen  hic  posset,  reges  et  alios  magistratus  saepe  sua  potentia  abuti,  et  tyrannica  saevitia  grassari  magis  quam  legitimum  imperium  exercere.  Tales  fere  erant  magistratus,  quum  scripta  fuit  haec  epistola.  Respondeo,  tyrannos  et  similes  non  facere  suo  abusu  quin  maneat  semper  firma  Dei  ordinatio:  quemadmodum  non  evertitur  perpetua  coniugii  institutio,  si  uxor  vel  maritus  aliter  se  gerat  quam  decet.  Ergo  utcunque  aberrent  homines,  non  tamen  suo  loco  movetur  fixus  a  Deo  scopus.  Si  quis  iterum  excipiat,  non  obediendum  esse  principibus  qui  sacrum  Dei  ordinem,  quantum  in  se  est,  pervertunt,  adeoque  immanes  sunt  belluae,  quum  magistratus  imaginem  Dei  referre  debeant.  Respondeo,  tanti  debere  fieri  a  nobis  ordinem  a  Deo  positum,  ut  tyrannis  etiam,  qui  imperium  obtinent,  honor  habeatur.  Quamquam  alia  est  clarior  solutio,  nullam  unquam  fuisse  vel  posse  cogitari  adeo  saevam  et  effraenem  tyrannidem,  in  qua  non  appareat  aliqua  aequitatis  species.  Deus  enim  nunquam  hominum  improbitate  ordinem  istum  sic  extingui  patitur,  quin  lineamenta  quaedam  semper  appareant  :  deinde  genus  regiminis  quamvis  deforme  et  corruptum,  melius  tamen  sit  et  utilius  quam  avapxEa.  15.  Sic  enim  est  voluntas.  Redit  ad  superiorem  illam  doctrinam,  ne  detur  incredulis  maledicendi  occasio  :  tametsi  minus  exprimit  quam  prius  dixerat.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci