55:245
245
CAPUT
II.
246
regem
referunt,
multum
falluntur.
Est
igitur
haec
communis
ratio
ad
commendandam
omnium
magistratuum
autoritatem,
quod
mandato
Dei
praesunt
et
ab
eo
mittuntur:
unde
sequitur
(quemadmodum
et
Paulus
docet)
Deo
resistere
qui
potestati
ab
eo
ordinatae
non
se
obedienter
submittunt.
In
vindictam.
Secunda
ratio
est
cur
politicum
ordinem
reverenter
amplecti
et
colere
deceat:
quia
in
commune
bonum
humani
generis
constitutus
est
a
Domino.
Nimium
enim
feri
et
belluini
sumus,
nisi
nobis
cordi
sit
publica
utilitas.
Hoc
itaque
in
summa
vult
Petrus,
quum
Deus
mundum
conservet
magistratuum
ministerio,
quicunque
eorum
imperium
detrectant,
eos
esse
humani
generis
hostes.
Sumit
autem
duo
illa
membra,
quibus
reipublicae
statum
contineri
tradit
Plato,
bonorum
honorem
scilicet,
et
malorum
poenam.
Nam
antiquitus
non
modo
constitutae
erant
poenae
improbis,
sed
bonis
etiam
praemia.
Caeterum
quamvis
saepe
contingat
non
recte
distribui
honores,
nec
rependi
bene
meritis
praemia:
hic
tamen
non
poenitendus
est
honor,
quod
boni
saltem
sub
fide
et
tutela
magistratuum
vivunt,
quod
non
expositi
sunt
improborum
violentiae
et
iniuriis,
quod
inter
leges
et
iudicia
multo
quietius
vivunt,
suamque
existimationem
retinent
melius,
quam
si
singuli
nullo
fraeno
cohibiti
ad
suum
arbitrium
viverent.
In
summa,
haec
singularis
est
Dei
benedictio,
quod
improbis
non
licet
quidquid
libet.
Obiici
tamen
hic
posset,
reges
et
alios
magistratus
saepe
sua
potentia
abuti,
et
tyrannica
saevitia
grassari
magis
quam
legitimum
imperium
exercere.
Tales
fere
erant
magistratus,
quum
scripta
fuit
haec
epistola.
Respondeo,
tyrannos
et
similes
non
facere
suo
abusu
quin
maneat
semper
firma
Dei
ordinatio:
quemadmodum
non
evertitur
perpetua
coniugii
institutio,
si
uxor
vel
maritus
aliter
se
gerat
quam
decet.
Ergo
utcunque
aberrent
homines,
non
tamen
suo
loco
movetur
fixus
a
Deo
scopus.
Si
quis
iterum
excipiat,
non
obediendum
esse
principibus
qui
sacrum
Dei
ordinem,
quantum
in
se
est,
pervertunt,
adeoque
immanes
sunt
belluae,
quum
magistratus
imaginem
Dei
referre
debeant.
Respondeo,
tanti
debere
fieri
a
nobis
ordinem
a
Deo
positum,
ut
tyrannis
etiam,
qui
imperium
obtinent,
honor
habeatur.
Quamquam
alia
est
clarior
solutio,
nullam
unquam
fuisse
vel
posse
cogitari
adeo
saevam
et
effraenem
tyrannidem,
in
qua
non
appareat
aliqua
aequitatis
species.
Deus
enim
nunquam
hominum
improbitate
ordinem
istum
sic
extingui
patitur,
quin
lineamenta
quaedam
semper
appareant
:
deinde
genus
regiminis
quamvis
deforme
et
corruptum,
melius
tamen
sit
et
utilius
quam
avapxEa.
15.
Sic
enim
est
voluntas.
Redit
ad
superiorem
illam
doctrinam,
ne
detur
incredulis
maledicendi
occasio
:
tametsi
minus
exprimit
quam
prius
dixerat.
|