1:245
[CO
1.
245]
Cum
audimus,
a
Deo
impositum
esse
regem,
simul
illa,
de
honorando
et
timendo
rege
coelestia
edicta
animo
repetamus,
et
nequissimum
tyrannum
non
dubitabimus
eo
habere
loco,
quo
Dominus
ipsum
dignatus
fuerit.
Samuel,
cum
populo
Israel
denunciaret,
qualia
esset
a
regibus
suis
passurus
(1
Sam.
8):
Hoc
ius
erit
regis,
dicebat,
qui
regnabit
super
vos.
Filios
vestros
tollet
et
ponet
eos
ad
currum
suum,
ut
ponat
eos
pro
equitibus
suis
et
ut
arent
agros
suos,
et
messem
suam
metant,
et
arma
fabricentur;
filias
vestras
tollet,
ut
sint
pigmentariae,
coquae
et
pistrices;
agros
denique
vestros,
vineas
vestras
et
oliveta
optima
auferet,
et
dabit
servis
suis;
semina
vestra
et
vineas
vestras
decimabit,
et
dabit
eunuchis
et
servis
suis;
servos
vestros,
ancillas,
et
asinos
tollet
et
adhibebit [p.
507]
operi
suo;
quin
et
greges
vestros
decimabit,
et
vos
eritis
servi
illius.
Certe
non
id
iure
facturi
erant
reges,
quos
optime
ad
omnem
continentiam
lex
instituebat
(Deut.
17),
sed
ius
in
populum
vocabatur,
cui
parere
ipsi
necesse
esset,
nec
obsistere
liceret.
Ac
si
dixisset
Samuel:
eo
se
proripiet
licentiae
regum
libido,
quam
cohibere
vestrum
non
erit,
quibus
hoc
restabit
unum,
iussa
excipere
ac
dicto
audientes
esse.
In
primis
autem
insignis
est
et
memorabilis
apud
Ieremiam
locus
(Ier.
27):
quem,
tametsi
prolixiorem,
ideo
non
pigebit
referre,
quia
totam
hanc
quaestionem
clarissime
definit.
Ego
feci
terram
et
homines,
ait
Dominus,
et
animalia
quae
sunt
in
superficie
terrae,
in
fortitudine
mea
magna,
et
brachio
ex-
[OS
277]
tento,
et
ipsam
trado
ei,
qui
placuerit
in
oculis
meis;
et
nunc
itaque
ego
dedi
omnes
terras
istas
in
manum
Nabuchadnezar
servi
mei,
et
servient
ei
gentes
omnes
et
reges
magni,
donec
tempus
veniet
terrae
eius;
eritque
ut
gens
et
regnum,
quae
non
servierint
ei,
et
non
posuerint
collum
suum
sub
iugum
regis
Babel,
visitabo
gentem
illam
in
gladio,
fame
et
peste;
quare,
servite
regi
Babel
et
vivite.
Videmus
quanta
obedientia
Dominus
tetrum
illum
ferocemque
tyrannum
coli
voluerit,
non
alia
ratione,
nisi
quia
regnum
obtinebat.
Id
autem [p.
508]
ipsum
erat,
Domini
decreto,
in
solium
regni
impositum
esse,
ac
in
regiam
maiestatem
assumtum,
quam
violare
nefas
esset.
Hoc
nobis
si
assidue
ob
animos
et
oculos
obversetur,
eodem
decreto
constitui
etiam
nequissimos
reges,
quo
regum
autoritas
statuitur,
nunquam
in
animum
nobis
seditiosae
illae
cogitationes
venient:
tractandum
esse
pro
meritis
regem,
nec
aequum
esse
ut
subditos
ei
praestemus,
qui
vicissim
regem
nobis
non
praestet.
Est
apud
eundem
prophetam
alterum
quoque
Domini
mandatum
(Ier.
29):
quo
iubet
populum
suum
quaerere
pacem
Babylonis,
in
quam
captivi
abducti
essent,
et
orare
ad
se
pro
ea,
quoniam
in
pace
eius
futura
esset
pax
eorum.
Ecce,
Israelitae
fortunis
omnibus
exuti,
e
domibus
suis
avulsi,
in
exilium
abacti,
in
|