1:244
[CO
1.
244]
munus
esse
magistratum,
ad
salutem
hominum
conservandam,
testatur
Dominus,
ac
suos
magistratibus
ipsis
fines
praescribit,
simul
tamen
declarat,
qualescunque
sint,
non
nisi
a
se
habere
imperium.
Eos
quidem,
qui
publico
bono
imperant,
vera
eius
suae
beneficentiae
exemplaria
esse
et
specimina,
qui
vero
iniuste
et
impotenter
dominantur,
eos
ad
vindicandam
populi
iniquitatem
a
se
excitatos;
omnes
ex
aequo
sancta
illa
maiestate
esse
praeditos,
qua
legitimam
potestatem
instruxit.
Non
ultra
progrediar,
donec
certa
eius
rei
aliquot
testimonia
subiecero
(Iob.
34.
Os.
13.
Ies.
10).
Nec
tamen,
quo
furorem
Domini
super
terram
esse
impium
regem
confirmemus,
laborandum
est:
quando
neminem
futurum
arbitror,
qui
reclamet,
nec
sic
de
rege
plus
dictum
fuerit,
quam
de
praedone
qui
rem
tuam
diripiat,
de
adultero
qui
thorum
tuum
polluat,
de
sicario,
qui
te
ad
caedem
appetat,
cum
huiusmodi
calamitates
omnes,
inter
Dei
maledictiones
scriptura
recenseat
(Deut.
28).
Verum
in
eo
probando
insistamus [p.
505]
magis,
quod
non
ita
facile
in
hominum
mentes
cadit:
in
homine
deterrimo
honoreque
omni
indignissimo,
penes
quem
modo
sit
publica
potestas,
praeclaram
illam
et
divinam
potestatem
residere,
quam
Dominus
iustitiae
ac
iudicii
sui
ministris
verbo
suo
detulit,
eumque
a
subditis
eadem
in
dignatione
habendum
(quantum
ad
publicam
obedientiam
attinet)
qua
optimum
regem,
si
daretur,
habituri
essent.
Principio
velim
animadvertant
seduloque
observent
lectores,
illam
quae
non
sine
causa
toties
nobis
in
scripturis
commemoratur
Dei
providentiam
ac
singularem
actionem
in
distribuendis
regnis,
statuendisque
quos
illi
visum
[OS
276]
fuerit
regibus.
Apud
Danielem
(Dan.
2):
Dominus
mutat
tempora
et
vices
temporum;
abiicit
reges
et
instituit;
item
(Dan.
4):
Ut
cognoscant
viventes,
quod
potens
sit
altissimus
in
regno
hominum;
cui
ipse
voluerit,
dabit
illud.
Cuiusmodi
sententiis
cum
passim
abundet
scriptura,
illa
tamen
prophetia
peculiariter
scatet.
Iam,
qualis
rex
fuerit
Nabuchadnezar,
is
qui
Ierusalem
expugnavit,
satis
scitur:
nempe
strenuus
alienorum
invasor
ac
populator.
Dominus
tamen
apud
Ezechielem
(Ez.
29)
se
illi
terram
Aegypti
dedisse
affirmat,
pro
operatione,
qua
sibi
in
vastanda
Aegypto
servivisset.
Et
illi
dicebat
Daniel
(Dan.
2):
Tu
rex,
rex
es
regum,
cui
Deus [p.
506]
coelorum
dedit
regnum
potens
ac
forte
atque
gloriosum;
tibi
inquam
dedit,
et
omnes
terras
ubi
habitant
filii
hominum,
bestiae
sylvestres
et
volucres
coeli,
eas
tradidit
in
manum
tuam,
ac
fecit
te
dominari
eis.
Rursum
eius
filio
Belsazar
(Dan.
5):
Deus
altissimus
dedit
Nabuchadnezar
patri
tuo
regnum
et
magnificentiam,
honorem
et
gloriam,
et
propter
magnificentiam
quam
dedit
illi,
omnes
populi,
tribus
et
linguae
fuerunt
trementes
et
timentes
a
conspectu
eius.
|