9:243  243  ULTIMA  ADMONITIO  244  procul  reiiciunt,  fateor  quidem  umbrarum  et  corporis  tenendum  esse  discrimen,  modo  ne  pereat  nobis  similitudo,  quam  spiritus  sanctus  clare  asserit.  Antiquae  et  recentioris  ecclesiae  testimonia  quo  iure  obtendant  supra  copiose  ostendi.  Nec  nova  refutatione  opus  habet  quod  de  omnipotentia  Christi  rursus  iactant.  Quod  ergo  mendacii  Christum  arguere  contendunt  quicunque  metonymiam  esse  docent  in  Christi  verbis,  qua  rei  signatae  nomen  signo  tribuitur,  ut  panis  symbolice  Christi  sit  corpus,  barbariem  omnem  superat:  praesertim  quum  furiosum  simul  anathema  evomant,  se  penitus  inferis  commendare,  qui  virtute  spiritus  sancti  dicunt,  animas  nostras  carnis  Christi  substantia  pasci  spiritualiter,  atque  ut  simus  huius  communicationis  participes,  volunt  nos  in  coelum  assurgere.  Hoc  certe  modo  totam  veterem  ecclesiam  ad  inferos  [pag.  303J  detrudunt,  quae  in  celebrando  hoc  mysterio  solenni  praefatione  ad  mentes  sursum  tollendas  hortata  est.  Si  non  modo  maledicta  est  metonymia  sed  blasphemia  scatet,  quid  misero  Augustino  fiet,  cuius  verba  ante  recitavimus?  Paneni  coenae  quodammodo  esse  Christi  corpus,  quia  nisi  sacramenta  earum  rerum  quas  figurant  obtineant  nomen,  sacramenta  non  erunt.  Nam  quo  sensu  interdum  veteres  carnali  ore  sumi  Christi  corpus  dicant,  alibi  exposuimus,  nempe  quo  simul  etiam  adiungunt  consumi.  Quibus  verbis  freti  Cremenses,  si  excrementis  annumerent  Christi  corpus,  quis  non  a  tali  prodigio  abhorreat?  Ut  aliquando  finiam,  si  ex  Christi  verbis:  Edite,  hoc  est  corpus  meum,  infertur,  ore  carnali  percipi  substantiale  Christi  corpus,  nihilo  infirmius  erit  argumentum,  divinam  spiritus  essentiam  carnalibus  oculis  fuisse  conspectam:  quia  dictum  est:  Super  quem  videris  spiritum  sanctum.  Ita  fiet,  ut  aeternus  Dei  spiritus  transierit  in  columbam  visibilem.  [pag.  304]  Sequuntur  Hildeshemenses  1),  qui  magna  fiducia  causam  hanc  se  aggredi  iactant:  quia  Christo  patrocinentur,  et  nobis  interitum  instare  denunciant,  quorum  mentes  sui  admiratione  sic  tumere  dicunt,  ut  superbia  diffluere  videantur.  Magnificum  exordium,  modo  ne  amphora  in  urceum  declinet'  2).  Imo  vero  paulo  post  videbimus  tam  sonoras  iactantias  in  nihilum  prorsus  recidere.  Et  confessio  quidem  ab  ipsis  mox  addita  mihi  esset  tolerabilis,  nisi  eam  paulo  post  foedis  commentis  corrumperent,  Christum  coenam  instituisse,  ut  perpetuus  esset  huius  mysterii  in  ecclesia  usus.  Illic  mandatum  et  promissionem  contineri,  proponi  oculis  corruptibilem  panis  et  vini  materiam,  verum  Christi  corpus  simul  dari,  extra  controversiam  est:  ideoque  l  i  Confessio  fidei  de  eucharistia  exhibita  a  pastoribus  et  ministris  ecclesiae  quae  est  Hildeshemiae.  (Z.  c.  M.  2  .  0.6).  2)  mais  la  queue  ne  s'accorde  gueres  bien  a  la  teste.