50:243
243
EPIST.
PAULI
AD
GALATAS
244
5.
Nos
enim
spiritu,
ex
fide,
spem
iustitiae
exspectamus.
6.
Nam
in
Christo
Iesu
neque
circumcisio
quidquam
valet,
neque
praeputium
:
sed
fides
per
dilectionem
operans.
1.
In
libertate
igitur.
Postquam
filios
liberae
esse
dixit,
nuno
admonet
quantum
sit
pretium
huius
libertatis,
ne
eam,
ceu
rem
nihili,
contemnant.
Et
certe
inaestimabile
bonum
est,
pro
quo
usque
ad
mortem
pugnare
nos
decet.
Neque
enim
hic
de
focis
tantum
agitur,
sed
etiam
de
aris.
Hoc
hodie
multi
quia
non
considerant,
damnant
nos
importunitatis,
dum
vident
nos
tam
acriter,
tantaque
contentione
asserere
libertatem
fidei
adversus
papae
tyrannidem
in
rebus
externis.
Hoc
etiam
praetextu
adversarii
invidiam
nobis
conflant
apud
imperitos,
quasi
nihil
quam
licentiam
quaeramus,
quae
sit
omnis
disciplinae
solutio.
Sed
prudentes
et
exercitati
norunt,
hoc
in
salutis
doctrina
unum
esse
ex
praecipuis
capitibus.
Non
enim
hic
agitur,
hocne
an
illo
cibo
vescaris,
celebresne
hunc
diem
an
praetereas
(quemadmodum
stulte
existimant
multi,
nonnulli
vero
calumniantur),
sed
quidnam
tibi
coram
Deo
liceat,
quid
ad
salutem
sit
necessarium,
quid
omittere
sit
nefas.
Denique
disceptatio
est
de
conscientiae
conditione,
ubi
ad
tribunal
Dei
venitur.
Porro
libertatem
hic
intelligit
Paulus
a
caeremoniis
legis:
quarum
observationem
exigebant,
tanquam
necessariam,
pseudoapostoli.
Verum
simul
meminerint
lectores,
eiusmodi
libertatem
esse
partem
eius
duntaxat
quam
nobis
acquisivit
Christus.
Quantulum
enim
id
foret,
si
nos
tantum
liberasset
a
caeremoniis?
Hic
ergo
rivus
ex
altiore
fonte
manat:
nempe
quia
factus
est
maledictum,
ut
nos
a
legis
maledictione
redimeret:
quia
vim
legis
abrogavit,
quatenus
Dei
iudicio
nos
tenebat
obnoxios
sub
reatu
aeternae
mortis:
quia
denique
a
tyrannide
peccati,
Satanae
et
mortis
nos
asseruit.
Ita
sub
una
specie
comprehenditur
totum
genus:
qua
de
re
dicemus
in
Epistola
ad
Colossenses.
Porro
in
cruce
libertatem
nobis
acquisivit
Christus:
eius
fructum
et
possessionem
per
evangelium
nobis
confert.
Bene
ergo
Paulus,
qni
Galatas
admonet
ne
rursus
implicentur
iugo
servitutis:
hoc
est,
ne
conscientiis
laqueum
sinant
indui.
Nam
si
onus
humeris
nostris
iniquum
imponant
homines,
sustineri
potest:
conscientias
si
redigere
velint
in
servitutem,
fortiter
et
usque
ad
mortem
resistendum.
Spoliabimur
enim
inaestimabili
beneficio,
si
licebit
hominibus
conscientias
nostras
ligare.
Et
simul
Christo
libertatis
autori
fiet
iniuria.
Sed
quid
valet
istud
rursus?
Nam
Galatae
nunquam
sub
lege
vixerant.
Simpliciter
capitur
pro
perinde,
ac
si
non
essent
redempti
Christi
gratia.
Etsi
enim
Iudaeis,
non
gentibus
lata
erat
lex:
tamen
extra
Christum
nulla
est
utrisque
libertas,
sed
mera
servitus.
|