6:242
esse
morosos,
ut
ob
morum
vitia,
etiam
gravissima,
scindendam
duxerimus
fidei
unitatem.
Novimus
in
vitiis
aut
corrigendis,
aut
improbandis,
eam
moderationem
servandam
esse,
ut
vinculum
pacis
non
disrumpatur.
Scimus
tamen
ex
adverso
sic
temperandam
esse
patientiam,
ut
ne
iniquitatem
foveat.
Ergo
hanc,
quae
vulgo
ab
omnibus
cernitur,
papistici
cleri
sceleratissimam,
et
omni
turpitudinis
[pag.
13]
genere
inquinatam
vitam,
neque
approbare
debuimus
initio,
neque
silentio
aut
dissimulatione
tegere.
Ac
ne
nunc
quidem
ex
officio
possumus;
praesertim
quum
publicae
aedificationis
id
interesset.
Nam
quum
causa
ab
ipsis
proveniret
velut
communis
quaedam
contagio,
non
aliter
potuimus
in
corpore
ipso
plebis
vitia
repurgare,
quam
eos
quoque
arguendo.
Verum
illam
fuisse
dissidii
causam,
nimis
improbum
est
mendacium:
quum
semper
clara
voce
professi
fuerimus,
nos
ad
coniunctionis
vinculum
purae
sanaeque
doctrinae
consensu
fore
contentos.
Quum
de
restituenda
ecclesia
quaeritur,
doctrinae
quidem
addimus
disciplinam.
Sed
aliud
est,
colligendae
in
bonum
ordinem
ecclesiae
studere,
aliud,
ab
ecclesia
se
alienare.
Hoc
merito
nobis
exprobraret
Pighius,
si
morum
tantum
corruptione
offensi,
renunciata
ecclesiae
societate,
ad
novas
partes
transiissemus:
sed
quum
palam
sit,
inde
exortum
fuisse
dissidium,
quod
Antichristus
romanus
ferre
non
potuerit
iustas
et
sanctas
impiae
sua
doctrinae
reprehensiones,
quid
nobis
adhuc
discessionis
crimen
obiicitur?
Addita
etiam,
si
Deo
placet,
facili
1)
calumnia,
SQ1am
morositatem
in
causa
fuisse,
quod
nobis
cleri
mores
minus
bene
compositi
displicerent.
Perinde
facit
Pighius,
ac
pueri
in
scholis:
qui
sibi
fingunt
declamitandi
materiam.
Duo
enim
haec
principia
sibi
sumit:
nos
discessionis
autores
exstitisse:
neque
id
aliam
ob
causam,
nisi
quod
corruptiore
sacerdotum
vita
offenderemur.
Iam
negamus
initium
separationis
a
nobis
factum
esse,
et
ne
tergiversari
videamur,
rem
ipsam,
ut
gesta
est,
proferimus.
Ipsa
luculentum
nobis
testimonium
reddit,
hinc
divisam
fuisse
ecclesiam,
quod
romanus
Antichristus
eos
omnes,
qui
aut
pro
veritate
verbum
facere
auderent,
aut
eam
amplecterentur,
violentis
ac
tyrannicis
modis,
nulla
cognitione
legitima,
non
modo
praeter
morem
ecclesiasticum,
sed
contra
[pag.
14]
omnem
humanitatem
expulit.
Et
adhuc
reos
defectionis
nos
facient
Romanenses,
quum
nos
a
sua
qualicunque
communione
saevis
et
sanguinariis
edictis
ipsi
priores
abdicaverint?
Atqui
satius
fuerat,
tolerantia
et
silentio
pacem
redimere,
ut
in
fidei
unitate
permaneremus,
quam
nimium
acribus
remediis
exitiale
in
toto
corpore
incendium
excitare.
Quam
tu
hic
mihi
pacem,
et
quam
fidei
unitatem
1)
facili,
legitur
in
sola
editione
principe.
Gallasii
Uber
et
omnes
reliqui
habent:
futili,
et
sic
Gallus
vertit:
frivole.
16
|