55:242
nos
pro
suis
reputet,
nisi
quia
nostri
misertus,
gratis
nos
adoptat.
Sola
igitur
est
gratuita
Dei
bonitas
quae
nos
facit
ex
non
populo,
Dei
populum^
vel
alienatos
conciliat.
l
l
.
Amici,
adhortor
vos
tanquam
inquilinos
et
peregrinos^
ut
abstineatis
a
carnalibus
desideriis,
quae
militant
adversus
animam.
12.
Conversationem
vestram
inter
gentes
bonam
habentes:
ut
in
quo
detrahunt
de
vobis
tanquam
maleficis,
ex
bonis
operibus
aestimantes,
glorificent
Deum
in
die
visitatimis.
11.
Tanquam
inquilinos.
Duae
sunt
huius
exhortationis
partes:
ut
animi
intus
pravis
et
vitiosis
cupiditatibus
vacui
ac
puri
sint:
deinde
ut
honeste
versentur
inter
homines:
ac
bonae
vitae
exemplo
non
tantum
confirment
pios,
sed
infideles
quoque
Deo
lucrifaciant.
Primum
autem
ut
a
cupiditatibus
carnis
eos
revocet,
hoc
argumento
utitur,
quod
advenae
sint
et
peregrini.
Sic
autem
eos
appellat,
non
quia
a
patria
exsularent,
ac
dissipati
essent
in
diversis
regionibus:
sed
quia
filii
Dei
ubicunque
terrarum
agant,
mundi
sunt
hospites.
Priore
quidem
sensu,
initio
epistolae
eos
vocavit
inquilinos,
quemadmodum
ex
circumstantia
loci
apparet:
sed
quod
hic
dicit,
iis
omnibus
commune
est.
Ideo
enim
nos
carnis
desideria
implicitos
tenent,
quia
mente
in
mundo
residemus,
nec
cogitamus
coelum
esse
patriam
:
qui
autem
tanquam
peregrini
per
hanc
vitam
transeunt,
carni
nunquam
erunt
addicti.
Carnis
autem
desideria
intelligit,
non
tantum
crassos
et
cum
pecudibus
communes
appetitus,
sicuti
sophistae
exponunt:
sed
omnes
animae
nostrae
affectus,
ad
quos
natura
ferimur
ac
ducimur.
Certum
enim
est
cogitationem
omnem
carnis,
hoc
est
naturae
non
correctae,
inimicitiam
esse
adversus
Deum,
Roma.
8,
7.
Quae
militant
adversus
animam.
Aliud
argumentum,
quod
non
possint
carnis
desideriis
morem
genere,
nisi
in
suam
perniciem.
Neque
enim
certamen
hic
notat
quale
describitur
a
Paulo,
septimo
ad
Rom.
capite,
et
quinto
ad
Galatas,
ut
animam
statuat
tanquam
antagonistam
:
sed
hoc
dicit,
carnis
affectus,
utcunque
illis
anima
consentiat,
in
eius
exitium
tendere.
Socordiam
enim
nostram
in
eo
arguit,
quod
quum
anxie
intenti
simus
ad
cavendos
hostes
a
quibus
timemus
corporis
periculum:
ita
sponte
admittimus
sonticos
animae
hostes,
ut
nos
interimant:
imo
quasi
iugulum
illis
porrigimus.
12.
Conversationem
vestram.
Alterum
exhortationis
membrum,
ut
se
honeste
gerant
apud
homines.
Hoc
quidem
ordine
praecedit,
ut
animi
coram
Deo
purgati
sint:
sed
habenda
deinde
est
hominum
ratio,
ne
scandalo
illis
simus.
Nominatim
autem
dicit
inter
gentes
quae
detrahunt.
Erant
enim
ubique
Iudaei
non
tantum
exosi,
sed
16
|