49:240
monstrari
quis
sit
legitimus
donorum
Dei
usus.
Per
[AETa&Souvxac,
de
quibus
hic
loquitur,
non
eos
intelligit
qui
largiuntur
de
suo:
sed
diaconos
qui
publicis
ecclesiae
facultatibus
dispensandis
praesunt.
Per
eXsoOvTac
autem,
viduas
et
alios
ministros
qui
curandis
aegrotis,
secundum
veteris
ecclesiae
morem,
praeficiebantur.
Sunt
enim
functiones
duae
diversae,
erogare1)
pauperibus
necessaria,
et2)
suam
illis
tractandis
operam
impendere.
Caeterum
prioribus
assignat
simplicitatem,
qua
sine
fraude
aut
personarum
acceptione
fideliter
sibi
commissa
administrent:
ab
his
obsequia
vult
exhiberi
cum
hilaritate,
ne
morositate
sua
(quod
evenire
plerumque
solet)
gratiam
officiis
detrahant.
Ut
enim
aegrum
vel
alio
quovis
modo
afflictum
nihil
magis
solatur
quam
ubi
videt
alacres
ac
promptos
ad
opem
sibi
ferendam
animos:
ita,
si
tristitiam
cernat
in
eorum
vultu
a
quibus
iuvatur,
id
in
contumeliam
suam
accipiet.
iipoiaxa-
|xevouc
tametsi
proprie
nuncupat
eos,
quibus
mandata
erat
ecclesiae
gubernatio
(erant
autem
illi
seniores,
qui
aliis
praeibant
ac
moderabantur,
vitaeque
censuram
exercebant),
quod
tamen
de
illis
dicit,
extendi
in
universum
ad
praefecturas
omne
genus
potest.
Neque
enim
aut
parva
ab
iis
sollicitudo
requiritur,
qui
omnium
securitati
consulere,
aut
parva
sedulitas
ab
iis,
qui
pro
salute
omnium
noctes
diesque
excubare
debent.
Quamquam
temporis
illius
conditio
non
de
quibuslibet
praefectis
Paulum
loqui
ostendit,
quia
tunc
nulli
erant
pii
magistratus:
sed
de
senioribus,
qui
morum
erant
censores.
9.
Dilectio
sit
non
simulata:
sitis
adversantes
malum,
adhaerentes
bono.
10.
Fraterna
caritate
ad
vos
mutuo
amandos
propensi,
alii
alios
honore
praevenientes,
ll.
studio
non
pigri,
spiritu
ferventes,
tempori
servientes,
12.
spe
gaudentes,
in
tribulatione
patientes,
in
oratione
perseverantes,
13.
necessitatibus
sanctorum
communicantes^
hospitalitatem
sectantes.
9.
Dilectio
sit,
ete.
Nunc
de
particularibus
officiis
concionaturus,
a
caritate,
quae
est
vinculum
perfectionis,
opportune
auspicatur.
De
ea
vero,
quod
plurimum
necesse
erat,
praecipit,
ut
abstersis
fucis
omnibus
ex
pura
animi
sinceritate
oriatur.
Est
enim
dictu
difficile
quam
sint
ingeniosi
omnes
fere
homines
ad
fingendam
quam
vere
non
habent
caritatem.
Neque
enim
aliis
modo
mentiuntur,
sed
sibimet
quoque
imponunt,
dum
sibi
persuadent,
non
male
abs
se
amari
quos
non
modo
negligunt,
sed
re
ipsa
abiiciunt.
Itaque
Paulus
non
aliam
esse
caritatem
hic
pronuntiat
quam
quae
sit
omni
simulatione
vacua:
sibi
vero
facile
quilibet
testis
esse
potest,
an
nihil
habeat
in
recessu
cordis
quod
cari-
*)
comparare
2)
tractare,
illisque
|