8:24  bus  refertam  esse  docet,  hoc  totum  verum  rectumque  [pag.  25]  esse  annuunt.  Itaque  militantis  ecclesiae  nomen  sic  vulgo  tritum  est,  ut  etiam  in  puerorum  ore  resonet.  Ubi  ad  rem  ventum  est,  quasi  omnium  obliti,  non  secus  imaginem  Christi  refugiunt,  atque  inauditum  aliquod  portentum.  1)  Atqui,  si  detur  illis  quod  appetunt,  ut  prospere  habeat  modis  omnibus  ecclesia,  ut  opibus  et  potentia  floreat,  ut  pace  continua  fruatur,  ut  denique  nihil  illi  ad  beatum  et  maxime  optabilem  statum  desit:  an  non  illa  erit  terreni  imperii  facies?  Proinde  alibi  quaerendum  erit  spirituale  Christi  regnum.  Imo  prorsus  a  capite  suo  divisa  erit.  Nos  vero  meminerimus,  sic  contemptibilem  esse  externum  ecclesiae  aspectum,  ut  decor  eius  intus  splendeat:  sic  in  terra  fluctuari,  ut  fixam  habeat  in  coelo  sedem:  sic  coram  mundo  laceram  ac  ruinosam  iacere,  ut  coram  Deo  et  eius  angelis  stet  integra  ac  vigeat:  sic  esse  in  carne  miseram,  ut  sua  illi  nihilominus  in  spiritu  reposita  sit  felicitas.  Hoc  modo,  quum  in  praesepi  contemptus  iaceret  Christus,  eius  excellentiam  angeli  in  nubibus  canebant,  testimonium  eius  gloriae  stella  in  coelo  reddebat,  magi  eius  virtutem  e  regione  longinqua  sentiebant.  Quum  in  deserto  esuriret,  certaret  cum  Satanae  ludibriis,  usque  ad  sanguinem  sudaret:  angeli  rursus  illi  ministrabant.  Quum  iam  vinciendus  esset,  sola  voce  hostes  retro  abigebat.  In  cruce  pendentem  sol  defectu  suo  mundi  regem  esse  clamitabat.  Sepulcra  aperta,  mortis  et  vitae  Dominum  confitebantur.  Nunc  si  Christum  videmus  impiorum  contumeliis  superbe  in  suo  corpore  vexari,  saeva  tyrannide  opprimi,  sannis  esse  expositum,  violentia  huc  et  illuc  rapi:  nihil  istorum  quasi  insolens  nos  terreat.  Quin  potius  nobis  in  mentem  veniat,  in  hoc  ordinatam  esse  ecclesiam,  ut  quamdiu  in  mundo  peregrinatur,  militet  sub  perpetua  cruce.  [pag.  26]  Quod  si  dextri  et  aequi  essemus  operum  Dei  interpretes,2)  unde  offendiculi  occasionem  arripimus,  id  nobis  optimae  consolationis  loco  foret.  Nam  quod  plerumque  calamitosa,  semper  instabilis  est  ecclesiae  conditio,  imo  quod,  non  secus  ac  in  procelloso  mari,  variis  tempestatibus  assidue  iactatur:  primum  in  eo  Dominus  luculentum  mirificae  providentiae  specimen  exhibet:  deinde  hoc  utile  adeoque  necessarium  fidei  et  patientiae  nostrae  probandae  exercitium  est.  Si  ita  fundata  esset  ecclesia  praesidiisque  omnibus  instructa,  ut  suis  ipsa  opibus  niteretur,  nihil  a  terreno  quovis  imperio  differret:  nec  vero  quispiam  dubitaret,  humanitus  eam  regi^  si  usitato  more  ad  hunc  usque  diem  perstitisset.  Dum  autem  videmus  quasi  per  innumeras  mortes  1)  comme  la  chose  la  plus  sauvage  du  monde.  2)  Si  nous  savions  bien  faire  nostre  profit  des  ceuvre&  de  Dieu.