52:24  medium  opponit,  submissionem:  et  merito:  nam  mater  est  modestiae,  qua  fit  ut  cedentes  iure  nostro,  aliis  deferamus  neque  facile  tumultuemur.  Definit  autem  quae  sit  vera  humilitas:  dum  scilicet  quisque  se  aliis  postponit.  Si  quid  autem  est  in  tota  vita  difficile,  hoc  est  in  primis.  Itaque  non  mirum,  si  tam  rara  virtus  sit  humilitas.  Nam  (ut  ille  inquit)  regis  quisque  intra  se  animum  habet,  omnia  sibi  arrogando.  En  superbia.  Deinde  ex  stulta  nostri  admiratione  nascitur  fratrum  contemptus.  Ac  tam  longe  absumus  ab  eo,  quod  praecipit  hic  Paulus,  ut  aegre  quisquam  ferat  alios  sibi  aequales.  Nemo  enim  est  qui  non  eminere  cupiat.  Sed  quaeritur  qui  fieri  possit  ut  qui  re  ipsa  excellit  prae  aliis,  existimet  eos  praestantiores  quos  procul  a  se  distare  novit.  Respondeo,  hoc  totum  a  recta  aestimatione  donorum  Dei  et  nostrarum  infirmitatum  pendere.  Nam  utcunque  praeclaris  dotibus  quis  polleat,  reputare  debet,  non  in  hoc  sibi  esse  collatas  ut  sibi  placeat,  se  efferat,  vel  etiam  habeat  in  pretio.  Rursum  se  exerceat  excutiendis  et  agnoscendis  suis  vitiis:  et  habebit  largam  humilitatis  materiam.  In  aliis  contra,  quidquid  est  virtutum,  honore  prosequetur:  vitia  caritate  sepeliet.  Hanc  regulam  qui  tenebit,  non  difficulter  alios  sibi  praeferet.  Atque  etiam  hoc  voluit  Paulus,  quum  adderet,  non  debere  singulos  habere  rationem  sui,  sed  proximorum:  vel,  sibi  non  debere  esse  addictos.  Fieri  ergo  poterit  ut  pio  homini,  licet  praestantiorem  se  noverit,  potior  tamen  sit  aliorum  ratio.  5.  Hoc  enim  sentiatur  in  vobis  quod  et  in  Christo  Iesu:  6  qui  quum  in  forma  Dei  esset,  non  rapinem  arbritratus  esset,  Deo  aequalem  se  esse:  7.  sed  se  ipsum  exinanivit,  forma  servi  accepta,  in  similitudine  hominum  constitutus,  et  figura  repertus  ut  homo.  8.  Humiliavit^  inquam,  se  ipsum,  factus  obediens  usque  ad  mortem^  mortem  vero  crucis.  9.  Quamobrem  et  Deus  illum  superexaltavit  ;  et  dedit  illi  nomen  quod  esset  super  omne  nomen  :  10.  ut  in  nomine  Iesu  omne  genu  flectatur,  coelestium,  terrestrium,  et  infernorum:  l  l  .  et  omnis  lingua  confiteatur,  quod  Dominus  Iesus  in  gloriam  est  Dei  Patris.  5.  Hoc  sentiatur.  Humilitatem,  ad  quam  hortatus  verbis  fuerat,  nunc  commendat  Christi  exemplo.  Sunt  autem  duo  membra:  quorum  in  priore  invitat  nos  ad  Christi  imitationem,  quia  sit  vitae  regula:  secundo  allicit,  quia  sit  haec  via,  qua  ad  veram  gloriam  pervenitur.  Iubet  ergo  singulos  eundem  habere  affectum,  qui  fuit  in  Christo.  Postea  declarat  quale  humilitatis  exemplar  nobis  in  Christo  sit  propositum.  Genus  passivum  verbi  retinui:  quamquam  non  improbo  quod  alii  verterunt,  quia  nihil  de  sensu  mutatur:  tantum  volui  ut  lectores  ipsam  loquendi  formam,  qua  usus  est  Paulus,  tenerent.  6.  Quum  in  forma  Dei  esset.  Non  est  similium