45:24
LUC.
I-
26.
In
mense
autem
sexto
missus
est
angelus
Gabriel
a
Deo
in
urbem
Galilaeae,
cui
nomm
Nazmeth,
27.
Ad
virginem
desponsam
viro,
em
nomen
erat
Ioseph,
de
domo
David,
ac
nomen
virginis
Maria.
28.
Et
ingressus
angelus
ad
eam
dixit:
Ave,
gratiam
consequuta,
Dominus
tecum,
benedicta
tu
inter
mulieres.
29.
Illa
vero
quum
vidisset,
turbata
est
super
oratione
eius,
et
cogitabat,
qualis
esset
ista
salutatio.
30.
Et
ait
angelus
ei:
Ne
timeas,
Maria:
nacta
es
enim
gratiam
apud
Deum.
31.
Ecce
camipies
in
utero,
et
paries
filium,
et
vocabis
nomen
eius
Iesum.
32.
Hic
erit
magnus,
et
filius
altissimi
vocabitur,
et
dabit
illi
Dominus
Deus
solium
David
patris
ipsius,
33.
Begnabitque
super
domum
Iacob
in
aeternum,
et
regni
eius
non
erit
finis.
26.
In
mense
autem
sexto.
Mira
divini
consilii
oeconomia,
et
quae
a
communi
hominum
iudicio
valde
abhorret,
quod
nobilius
in
praecone
generationis
initium
Deus
esse
voluit
quam
in
filio
suo.
Vaticinium
de
Ioanne
in
templo
editum
passim
innotuit:
Christus
virgini
promittitur
in
obscuro
Iudaeae
oppido,
et
vaticinium
hoc
in
sinu
puellae
unius
sepultum
manet.
Sed
oportuit
scilicet
iam
a
Christi
natalibus
illud
impleri,
Quod
Deus
per
stultitiam
salvos
fecerit
credentes
(1.
Cor.
1,
21).
Thesaurum
vero
mysterii
huius
sic
apud
virginem
deposuit,
ut
tandem
suo
tempore
perveniret
ad
pios
omnes.
Contemptibilis,
fateor,
ista
custodiae
species,
sed
quae
tum
ad
probandam
fidei
humilitatem,
tum
arcendam
impiorum
superbiam
optima
fuit.
Nos
vero,
etiamsi
non
statim
ratio
appareat,
discamus
modeste
nos
Deo
subiicere,
nec
magistram
habere
pigeat,
quae
Christum,
aeternam
Dei
sapientiam,
utero
suo
gestavit.
Nihil
certe
magis
cavendum
quam
ut
fastidiose
contemptu
nos.privemus
incomparabilis
arcani
notitia,
quod
Deus
parvulis
et
docilibus
consulto
reconditum
esse
voluit.
Eadem
mihi
videtur
esse
causa,
cur
virginem
elegerit
viro
desponsam.
Figmentum
Origenis
nihil
habet
solidi,
id
fecisse
ut
Satanam
celaret,
quam
hominibus
salutem
dare
parabat.
Velum
ergo
coniugii
obtentum
fuit
coram
mundi
oculis,
ut
quem
vulgo
credebant
esse
filium
Ioseph,
pii
tandem
fide
agnoscerent
Dei
filium.
Non
ita
quidem
inglorius
prodiit
Christus,
quin
divinitatis
in
eo
gloriam
ab
initio
illustraverit
coelestis
Pater.
Angeli
enim
nuntiarunt,
natum
esse
salvatorem,
sed
vox
eorum
tantum
a
pastoribus
audita
non
longe
manavit.
Miraculum
unum
celebre
esse
potuit,
quod
passim
vulgarunt
magi,
qui
ab
oriente
venerant,
stellam
sibi
apparuisse
summi
regis
nati
testem.
Videmus
tamen,
ut
Deus
filium
suum
quasi
in
occulto
continuerit,
donec
veniret
tempus
plenae
manifestationis:
tunc
enim
quasi
theatrum
illi
erexit,
in
quo
conspicuus
foret
Participium
fjLsjivijaTeufiiivijV,
quo
utitur
evangelista,
|