39:24
nihil
ad
ipsos
pertineat.
Deus
ergo
hic
priore
loco
de
vindicta
sua
disserit,
ut
horrorem
incutiat
legis
suae
contemptoribus,
et
significet
eos
excludi
a
redemptionis
gratia.
Postea
adiungit
se
tandem
propitium
fore
exsulrbus:
sed
restringitur
gratia
illa
ad
solos
electos
et
fideles.
Notandae
igitur
sunt
duae
partes
responsi,
quia
videtur
hic
Deus
res
contrarias
inter
se
opponere.
Sed
quemadmodum
iam
dixi,
priore
membro
respicit
hypocritas,
qui
ad
se
trahebant
sine
fide
et
resipiscentia
quod
prophetae
testati
fuerant
de
reditu.
Ergo
hic
Deus
extremam
severitatem
in
medium
proponit:
deinde
mitigat
illam
duritiem,
sed
tunc
convertit
sermonem
ad
suos
electos,
quia
capaces
erant
huius
gratiae.
Veniamus
nunc
ad
verba,
Ego
trado
urbem
hanc
in
manum
Chaldaeorum,
et
regis
Nabuchadnezer,
et
capiet
eam.
Vult
fixum
manere
quod
Ieremias
ipse
ex
eius
mandato
praedixerat,
nempe
urbem
non
posse
eripi.
Nam
poterat
hoc
turbare
prophetae
animum,
ac
si
paulo
post
liberandi
essent
Iudaei,
et
solvenda
esset
urbis
obsidio:
ita
derisus
fuisset
cum
suis
vaticiniis,
et
obiecta
temeritas,
quod
ausus
fuisset
denuntiare
ex
ore
Dei
quod
ante
vidimus.
Hac
ratione
et
hoc
consilio
Deus
asserit
nihil
posse
mutari
quin
Chaldaei
urbem
capiant,
et
ita
iubet
prophetam
securo
esse
animo,
nec
ideo
cruciari,
ac
si
vellet
subiicere
ludibrio
eius
vaticinia.
Nam
hoc
etiam
modo
expositum
fuisset
sacrum
Dei
nomen
multis
probris.
Si
enim
convictus
fuisset
falsitatis
Ieremias,
quid
restabat
nisi
ut
Iudaei
petulanter
Deo
insultarent?
Ergo
iterum
pronuntiat
Deus
urbem
addictam
esse
excidio:
et
ideo
adiungit,
Ingredientur
Chaldaei
qui
oppugnant
urbem.
Nam
non
dicit
venturos,
sed
confirmat
aliis
verbis
eandem
sententiam.
Perrumpent
igitur
Chaldaei
in
urbem
quae
videtur
clausa
et
munita
esse:
et
accendent
urbem
hanc.
Non
frustra
etiam
inculcat
saepius
nomen
urbis,
quia
quum
esset
sacrarium
Dei,
et
regia
sedes,
putabant
Iudaei
esse
inexpugnabilem,
et
potius
solem
posse
eripi
e
coelo,
quam
ut
hostes
potirentur
illa.
Ergo
ut
perversam
hanc
confidentiam
refutet
Deus,
saepius
ponit
urbis
nomen.
Tandem
adiungit,
Et
ingredientur
Chaldaei,
et
succendent
urbem
igni,
et
exurent
eam:
quasi
diceret
certum
fore
quidquid
praedixerat
Ieremias,
non
tantum
de
urbis
oppugnatione,
sed
etiam
excidio,
ita
ut
non
maneret
lapis
supra
lapidem,
quin
illic
esset
horribilis
vastitas
usque
ad
tempus
restitutionis.
Reliqua
in
crastinum.
Proxima
lectione
non
absolvi
sententiam,
ubi
denuntiabat
propheta
urbem
fore
obnoxiam
incendio.
Postquam
enim
illic
de
urbe
loquutus
est,
simul
etiam
adiunxit
domos
super
quas
suffitum
fecerant
suis
idolis,
et
libarant
libamina.
Causam
igitur
exprimit
cur
tam
gravis
Dei
vindicta
maneat
urbem
|