8:239  239  PROCES  DE  BOLSEO.  240  monemus  scientes.  Sic  comparati  plerumque  sumus,  ut  dum  summo  studio  veritatem  doctrinae  Christi  tuomur,  id  quod  in  huiusmodi  dogmatum  dissidiis  usu  venire  solet,  minus  observemus  quid  spiritus  caritatis  ac  christianae  mansuetudinis  requirat,  sed  fervore  ac  studio  retinendae  veritatis  in  diversum  ab  eo  quod  discipulos  Christi  decet  abripiamur,  quasi  studium  servandae  caritatis  cum  zelo  veritatis  consistere  nequeat,  quum  utriusque  coniunctio  ex  ipsissimo  Christi  spiritu  nascatur,  quo  ut  nihil  est  a  mendacio  alienius,  ita  nihil  est  et  caritati  atque  mansuetudini  addictius.  Laudamus  in  vobis  retinendae  veritatis  studium,  oramusque  Dominum  ut  quemadmodum  vos  in  veritate  sua  sanctificavit,  ita  in  illa  ad  finem  usque,  quum  vestro  tum  multorum  aliorum  bono,  contra  omnis  mendacii  principem  illi.  batos  conservet.  Simul  tamen  obsecramus  ut  cogitetis  quam  sit  proclive  ad  errandum  hominis  ingenium,  rursus  quam  sit  generosum  ideoque  facilius  in  ordinem  mansuetudine  spiritus  reducatur,  quam  severitate1)  trahatur.  Et  ut  ad  causam  veniamus,  de  qua  inter  vos  et  Hieronymum  orta  est  contentio,  clam  vobis  non  est,  quam  multis  illa  bonis  viris  negotium  fecerit,  de  quibus  alias  non  adeo  male  sentiri  potest,  qui  dum  legunt  in  scripturis  eas  sententias  quae  gratiam  Dei  universaliter  erga  quosvis  depraedicant,  tanto  non  sunt  iudicio  praediti,  ut  divinae  electionis  ac  praedestinationis  veneranda  mysteria,  deinde  et  humanae  mentis  caecitatem  ac  depravationem  rite  intueantur  et  agnoscant,  sed  haerent  in  praedicatione  universalis  gratiae  ac  bonitatis  Dei,  sentiuntque  non  posse  Deo  tribui,  quod  quemquam  mortalium  reprobet,  induret  et  exeaecet,  nisi  tum2)  inferenda  blasphemia  dicturi  simus,  esse  illum  simul  et  caecitatis  et  perditionis  humanae,  adeoque  et  omnium  peccatorum  quae  admittuntur  autorem.  Sic  retinent  hos  locos:  Quid  tibi  facere  debui,  quod  non  feci?  Et:  Tota  die  expandi  manus  meas  ad  populum  non  credentem  sed  contradicentem  mihi.  Et:  Utinam  populus  meus  audisset  et  in  viis  meis  ambulasset.  Et:  Quoties  volui  congregare  filios  tuos  et  noluisti.  Et:  Vos  semper  spiritui  sancto  restitistis.  Et:  Perditio  tua  ex  te  Israel.  Et  Ezech.  33:  Nolo  mortem  peccatoris,  sed  ut  convertatur  et  vivat.  Et  Matth,  l  l  :  Venite  ad  me  omnes,  et  ego  reficiam  vos.  Et  Ioan.  3:  Sic  Deus  dilexit  mundum  ut  filium  suum  unigenitum  daret,  ut  omnis  qui  credit  in  eum  non  pereat,  sed  habeat  vitam  aeternam.  Et  Cap.  6:  Haec  est  voluntas  patris  ut  omnis  qui  videt  filium  et  credit  in  eum  habeat  vitam  aeternam.  Et  Rom.  1)  in  exemplari  Bernensi  Musculus  adiecit:  carcere  et  vinculis,  quod  postea  deletum  est.  2)  Sic  in  ex.  HaUeri.  Caetera  habent:  cum.