6:238
Desinat
ergo
stupere
Pighius,
unde
haec
nova
et
inaudita
doctrinae
nostrae
efficacia:
quando
res
ipsa
clamat,
non
Lutherum
initio
loquutum,
sed
Deum
per
os
eius
fulminasse;
neque
nos
hodie
loqui,
sed
Deum
e
coelo
virtutem
suam
exserere.
Atqui
ex
altera
parte
demonstrat,
quantum
ab
apostolis
differamus.
Equidem
si
de
personis
agitur,
nullis
verbis
satis
exprimi
potest,
quanto
intervallo
nos
illi
praecellant
:
sed
in
quibus
nos
dissimiles
facit
Pighius,
quantum
ad
doctrinam,
dico
nos
esse
simillimos.
Illi,
inquit,
ea
narrabant
quae
viderant
oculis,
quae
auribus
hauserant,
quae
praedicta
fuerant,
quae
figuris
adumbrata.
Nos
autem
quid?
An
novum
evangelium
excudimus,
cui
postulemus
haberi
fidem,
illo
valere
iusso
quod
apostoli
prodiderunt?
Multas
et
de
rebus
variis
controversias
habemus
cum
regno
romani
Antichristi,
sed
omnes
propemodum
ex
hoc
fonte
fluunt,
quod
Christo,
prophetis
et
apostolis
audientiam
dari
volumus,
adversarii,
quia
silentium
palam
iniungere
illis
non
audent,
suis
figmentis
locum
iubent
dare.
Mirus,
inquit,
apostolorum
consensus
erat
in
doctrina.
Quasi
vero
non
hunc
quoque
consensum
dederit
iis
Dominus,
qui
evangelii
doctrinam
in
pristinum
suum
locum
restituere
hodie
conantur.
Aderat,
inquit,
divinae
operationis
vis
praesentanea:
aderat
spiritus
ille
igneus,
qui
se
illorum
moribus,
vultu
oculisque
promebat.
Sed
enim
haec
et
quaecunque
alia
commemorat
Pighius,
in
apostolicae
doctrinae,
vel
commendationem,
vel
approbationem,
arma
nostra
sunt.
Quidquid
enim
docemus,
in
hanc
summam
redit,
ut
evangelium
illud,
quod
tot
a
praeclaris
testimoniis
confirmatum
fuisse
pronunciat,
a
mundo
audiatur.
Sepultum
enim
fuisse,
et
quasi
abolitum
ex
hominum
memoria,
conquerimur,
neque
immerito.
Nec
aliud
quaesitum
est
a
nostris
per
hos
viginti
quinque
annos,
quam
ut
tota
contentio
sic
dirimeretur,
ne
hominibus
[pag.
8]
cederet
victoria,
sed
penes
doctrinam
illam
a
Christo
et
apostolis
proditam,
ut
par
erat,
solum
maneret.
Nunc
quoque,
si
convicti
fuerimus,
aliquid
praeter
eam
docere,
non
modo
recantare
parati
sumus,
sed
omni
studio
impugnare.
Ergo
quum
a
nobis
miracula
flagitantur,
et
alia
quibus
olim
evangelii
maiestas
sancita
fuit,
non
alia
proferenda
sunt,
quam
quae
tunc
per
manus
apostolorum
fuerunt
edita.
Semel
enim
exstiterunt,
sed
in
perpetuam
evangelii
confirmationem.
Atque
hic
mihi
quam
spatiosus
dicendi
campus
pateret,
quum
de
ingratitudine
ac
malitia,
tum
etiam
de
impudentia
eorum,
qui
non
modo
evangelium
Christi,
perinde
ac
si
novum
foret
ac
nuper
natum,
novis
iterum
signis
approbari
postulant,
sed
illa
ipsa
miracula,
quae
eius
gloriae
servire
debent,
in
contumeliam
torquent
atque
ludibrium.
Sed
quoniam
ad
hanc
rem
alterum
opus
destinavi,
in
praesentia
supersedeo.
At
pergit
Pighius
|