[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:238  alienas  se  ingerat  partes:  neque  unus  omnia  simul  habere  expetat,  sed  sorte  sua  contentus  libenter  ab  alienis  vicibus  usurpandis  abstineat.  Quum  tamen  disertis  verbis  notat  communionem  quae  inter  nos  est,  simul  etiam  innuit  quantum  studium  esse  debeat  in  commune  corporis  bonum  conferendi  quas  singuli  obtinent  facultates.  6.  Habentes  dona  secundum.  Non  simpliciter  de  fovendo  inter  nos  fraterno  amore  nunc  concionatur  Paulus:  sed  modestiam  commendat,  quae  optimum  nobis  est  temperamentum  totius  vitae.  Cupit  sibi  quisque  tantum  suppetere,  ut  nulla  fratrum  ope  indigeat:  atqui  hoc  mutuae  communicationis  vinculum  est,  dum  sibi  nullus  sufficit,  sed  ab  aliis  mutuari  cogitur.  Fateor  ergo  non  aliter  constare  piorum  societatem,  nisi  dum  sua  quisque  mensura  contentus  fratribus  impertit  quae  accepit  dona,  et  vicissim  alienis  donis  iuvari  se  patitur.  Sed  Paulus  in  primis  retundere  voluit  quam  sciebat  hominibus  ingenitam  esse  superbiam,  ac  ne  quisque  aegre  ferat  non  omnia  sibi  data  esse:  admonet,  non  sine  optimo  Dei  consilio  singulis  distributas  esse  suas  partes:  quia  ad  communem  corporis  salutem  expediat,  neminem  donorum  plenitudine  sic  esse  instructum,  ut  fratres  suos  impune  spernat.  Hic  ergo  praecipuum  habemus  scopum  quo  tendit  apostolus,  non  omnia  omnibus  convenire,  sed  ita  esse  distributa  Dei  bona,  ut  finitam  singuli  portionem  habeant  :  atque  suis  donis  in  ecclesiae  aedificationem  conferendis  sic  oportere  intentos  esse  singulos,  ut  nemo  derelicta  sua  functione  in  alienam  transeat.  Hoc  enim  pulcherrimo  ordine,  et  hac  veluti  symmetria  incolumitas  ecclesiae  continetur:  ubi  pro  se  quisque  in  commune  sic  confert  quod  a  Domino  accepit,  ut  alios  non  impediat.  Hunc  ordinem  qui  pervertit,  cum  Deo  pugnat,  cuius  ordinatione  est  institutus.  Differentia  enim  donorum  non  ab  hominum  placito  nata  est,  sed  quia  in  eum  modum  gratiam  suam  dispensare  Domino  visum  est.  Sive  prophetiam.  Nunc  species  quasdam  in  exemplum  proferendo  demonstrat  quomodo  in  sua  quisque  facultate,  veluti  in  statione  conservanda,  occupari  debeat.  Siquidem  suos  singula  dona  fines  propositos  habent,  a  quibus  declinare  est  dona  ipsa  corrumpere.  Quod  autem  oratio  est  aliquantulum  perturbata,  sic  poterimus  contexere,  ut  hinc  conclusio  incipiat:  qui  ergo  prophetiam  habet,  eam  exigat  ad  analogiam  fidei:  qui  ministerium,  eo  utatur  ad  ministrandum:  qui  doctrinam,  ea  utatur  ad  docendum,  ete.  Hunc  scopum  qui  intuebuntur,  intra  suos  fines  se  rite  continebunt.  Caeterum  locus  hic  vario  accipitur.  Sunt  enim  qui  prophetiam  intelligunt  divinandi  facultatem,  quae  circa  evangelii  primordia  in  ecclesia  vigebat:  ut  Dominus  regni  sui^  dignitatem  atque  excellentiam  modis  omnibus  tunc  commendare  voluit.  Et  quod  additur,  secundum  a  n  a  l  o  g  i  am  fidei,  referendum  ad  omnia  membra  18*  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci