9:237
237
AD
WESTPHALUM,
238
ut
omnia
sibi
arrogent,
guttam
spiritus
non
relinquunt
Christi
servis,
ex
quorum
tamen
laboribus,
si
qua
ipsi
praediti
essent
docilitatis
gutta,
proficere
debebant.
Durior
tamen
calumnia
est
quod
addunt,
contra
conscientiam
nos
veritati
resistere,
cuius
ut
iniquitas
toti
mundo
nota
sit,
te
Christe
fili
Dei,
summe
[pag.
285]
mundi
iudex,
cuius
imperium
diabolis
ipsis
formidabile
est,
appello,
ut
nunc
et
in
illo
die
palam
facias,
tantusne
unquam
furor
animo
meo
obrepserit,
ut
doctrinam
tuam
ullo
mendacio
vel
corruptela
inficerem.
Quod
si
ab
hoc
crimine
purum
et
remotissimum
esse
vides,
imo
mihi
fidus
es
testis,
sincere
et
ex
animo
profiteri
quam
ex
sacrosancto
evangelio
tuo
didici
fidem,
ut
diabolicam
istorum
hominum
maledicentiam
compescas,
quos
vel
sua
pertinacia
vel
fastus
sic
excaecat
ut
pervertant
omne
discrimen.
Nunc
rursus
ad
vos,
pii
lectores,
sermonem
converto,
quos
omnes
obtestor,
ne
tinnitu
illo,
quo
gloriantur
Magdeburgenses,
sensus
vestros
obstupefieri
sinatis.
Haec
vox
in
eorum
linguis
assidue
resonat,
Don
esse
disputandum,
ubi
Christus
unicus
magister
ac
doctor
quid
credendum
sit
clare
docuit,
non
esse
litigandum,
ubi
idem
[pag,
286]
summus
iudex
protulit
apertam
sententiam.
Nempe
quia
nec
quidquam
in
nos
magis
odiosum,
nec
sibi
magis
plausibile
fore
viderit,
quam
si
persuadeant
imperitis,
non
posse
de
hoc
mysterio
moveri
quaestionem,
quin
labascat
Christi
autoritas.
Eiusdem
artificii
est,
quod
subinde
clamitant
non
minore
periculo
audiri
humanam
rationem,
quam
si
quis
meretriculae
blanditiis
illectus,
se
in
exitiales
laqueos
coniiciat.
Atque
haec
quidem
licet
conciliandi
favoris
causa
linguis
personent,
metuendum
tamen
nobis
non
est,
quin
fucos
istos
statim
abstergat
rei
cognitio.
Ideoque
nihil
aliud
nobis
optandum,
quam
ut
iudicium
ex
ipsa
causa
facere
omnes
sustineant.
Illic
vero
statim
occurret,
non
alia
de
causa
Christi
verbis
interpretationem
nos
quaerere,
nisi
quia
seria
eorum
reverentia
cordibus
nostris
insidet:
ratione
quoque
humana
valere
iussa,
erectis
supra
mundum
mentibus,
mysterii
huius
altitudinem,
qua
decet
fide
suspicere,
[pag.
287]
et
admiratione
prosequi.
Itaque
discussis
fumis,
quibus
perstringi
simplicium
oculos,
ne
ad
ullam
disquisitionem
penetrent,
iniquissimum
est,
facile
evanescet
falsa
invidia,
in
qua
totius
suae
defensionis
summam
locant
adversarii.
IAM
quid
suo
loco
afferunt
Bremenses?
*)
Ut
1)
Magdeburgensium
vestigia
legunt
in
Westphali
syngrammate
Bremenses,
quorum
exhibetur
Admonitio
et
Contestatio
ad
suam
plebem
de
constantia
in
agnita
veritate
evangelii
cavendisque
fermentis
seductorum
et
phanaticorum
(H
5
.
K
3),
tum
epistolae
duae,
altera
ad
Westphalum,
altera
ad
ministerium
Hamburgense,
denique
Confessio
de
coena
Domini
(L.
4
v.
.
M.
1).
|