6:237
DE
LIBERO
ARBITRIO.
sae
gravitate
alienus:
etiamsi
eius
dignitati
minus
undecunque
respondeat.
Quo
tamen,
comparatis
inter
se
meis
et
illius
scriptis,
facilius
ac
certius
iudicium
facere
queant
lectores,
et
quasi
rerum
summas
digito
notare,
ordinem
ac
dispositionem,
quam
ipse
observavit
in
suo
opere,
sequar.
Tantum
hoc
erit
discriminis:
quod
quum
venditare
se
magnifico
verborum
apparatu
volueiit,
ego
compendio
ac
simplicitati,
quoad
licebit,
studebo:
deinde
quum
thrasonico
suo
fastu,
ac
virulentis
in
nos
conviciis
multas
paginas
occupaverit,
in
hoc
quoque
genere
libenter
illi
[pag.
6]
cedam.
Nihil
enim
vel
Christi
gloriae
decedere,
vel
bonorum
existimationi
obesse
puto,
si
Pighius
disertus
conviciator
et
sit,
et
vocetur
:
modo
simul
omnes
intelligant,
eum
furiosa
partim
maledicendi
libidine,
partim
atra
bili,
vel
potius
mania
percitum,
huc
illuc
nullo
delectu
raptari.
Ac
principio
quae
in
sua
ad
Sadoletum
epistola
tractat,
tametsi
non
sunt
huius
quaestionis
propria,
quia
tamen
ad
praegravandam
nostram
causam
spectant,
obiter
expendamus.
Miratur
ac
deplorat
Pighius
Germaniae
suae
stuporem,
quae
potuerit
ad
doctrinam
nostram
commoveri.
Nos
enim
negotium
aggredi
longe
difficilius,
quam
olim
fecerint
apostoli:
deinde
absurdissima
docere,
et
quidquid
olim
alienum
a
vera
pietatis
regula
commenti
sint
haeretipi,
ab
inferis
revocare
:
imo
superare
omnium
deliramenta
:
et
tamen
nihil,
vel
in
speciem
habere,
quod
falso
saltem
splendore
homines
possit
fallere.
Neque
enim
vel
doctrina,
vel
facundia,
vel
sanctitate
vitae
excellere,
quae
hominum
attentionem
excitare
debeat.
Atque
ut
hoc
melius
amplificet,
ostendit
quam
inepta
sit
ac
praepostera
nostra
agendi
ratio.
Respondeo
breviter,
nimis
stupidum
esse
Pighium,
qui
non
agnoscat
illustre
ac
manifestum
es^e
divinae
potentiae
miraculum,
quod,
velit
nolit,
mirari
cogitur.
Nam
quo
nos
minus
bene
comparati
instructique
sumus
ad
tantum
tamque
arduum
opus,
eo
magis
perspicua
elucet
Dei
virtus,
quae
per
nostram
infirmitatem
totum
orbem
concutit.
Quod
si
istae
Pighii
querimoniae
in
apostolorum
tempus
conferantur,
dicas
Porphyrium,
aut
aliquem
aliuml)
ex
illa
cohorte
loqui.
Itaque
ne
hic
longior
sim,
respondebo
ex
ore
Pauli:
nos
libenter
fateri,
tot
ac
tanta
praesidia
nobis
minime
suppetere,
quae
ad
tantam
molem
sustinendam
sufficiant:
quod
doctrinae
nostrae
veritas
ac
fides
non
eloquentia,
aut
eruditione
propria,
sed
spirituali
Dei
virtute
fundata
sit
(2
Cor.
2,
16;
1
Cor.
2,
4).
Causam
certe
validam
ac
fortem
esse
oportet,
quae
non
hominum
patrocinio,
non
externis
quibuslibet
[pag.
7j
adminiculis,
sed
sola
sua
bonitate
suffulta
consistat.
1)
alium,
om.
ed.
Bezae
1576
et
seqq.
|