55:237
237
CAPUT
IL
238
pus
usurpat:
Non
festinabit,
sed
quod
pro
imperativo
saepe
capitur
apud
Hebraeos:
Ne
festinet
Ita
sensus
esset:
Nolite
in
animis
vestris
tumultuari,
sed
placide
sustinete
vestrum
desiderium:
et
cohibete
vestros
affectus,
donec
praestet
Dominus
quod
promittit.
Quemadmodum
alibi
dicit
(Ies.
30,
15):
In
silentio
et
quiete
erit
fortitudo
vestra.
Sed
quoniam
altera
lectio
propius
ad
Petri
interpretationem
accedere
videtur,
eam
magis
amplector.
Et
sensus
non
male
conveniet,
Credens
non
nutabit,
aut
vacillabit:
quia
firmam
ac
stabilem
fulturam
habet.
Atque
haec
insignis
est
doctrina,
quod
Christo
subnixi,
extra
lapsus
periculum
simus.
Porro
idem
valet
pudefieri
quod
trepidare.
Quare
genuinum
sensum
prophetae
retinuit
Petrus,
utcunque
graecam
versionem
sequutus
sit.
7.
Vobis
ergo
qui
creditis.
Quum
Deus
Christum
pronuntiet
lapidem
esse
pretiosum
et
electum,
talem
nobis
fore
colligit
apostolus.
Nam
certe
illic
describitur
Christus,
qualem
ipsum
apprehendimus
fidei
sensu,
et
qualem
se
veris
experimentis
probat.
Quare
diligenter
notanda
est
illatio,
Christus
coram
Deo
electus
est
lapis:
ergo
fidelibus
talis
est.
Sola
enim
est
fides,
quae
pretium
ac
excellentiam
Christi
nobis
patefacit.
Quoniam
autem
apostoli
consilium
est
obviare
scandalo
quod
nobis
multitudo
impiorum
gignit,
statim
alterum
membrum
subiicit
de
ipsis
incredulis,
quod
Christum
respuendo
non
auferant
tamen
honorem
illi
a
patre
datum.
In
eam
rem
citatur
versus
ex
Psal.
118,
quod
lapis,
quem
reprobarunt
aedificantes,
statuatur
nihilominus
in
caput
anguli.
Unde
sequitur,
Christum,
invitis
hostibus,
manere
tamen
in
suo
gradu,
in
quo
pater
illum
locavit.
Quamquam
duae
sententiae
hic
notandae
sunt.
Prior
est,
Christum
oportuisse
reiici
ab
iis
qui
regimen
in
ecclesia
Dei
obtinebant.
Altera
vero,
inanes
fore
ipsorum
conatus:
quia
impleri
oporteat
quod
Deus
decrevit,
ut
tanquam
lapis
angularis
sustineat
aedificium.
Porro
locum
hunc
de
Christo
vere
et
proprie
debere
intelligi,
non
modo
spiritus
sanctus
testis
est,
et
Christus
ipse
Matth.
21,
42)
qui
sic
exposuit:
sed
ex
eo
etiam
colligi
potest,
quod
antequam
Christus
veniret
in
mundum,
vulgo
ita
receptum
erat.
Nec
dubium
quin
a
patribus
quasi
per
manus
tradita
esset
haec
expositio.
Itaque
videmus
pueris
quoque
ipsis
quasi
vulgarem
fuisse
de
Messia
cantilenam.
Quare
ego
de
hac
re
non
longius
disputabo.
Sumamus
itaque
pro
confesBO,
Davidem
sic
fuisse
aetate
sua
lapidem
reprobatum,
ut
Christi
personam
gesserit.
Redeamus
nunc
ad
prius
membrum.
Christus
ab
architectis
reiicitur:
hoc
in
Davide
fuerat
prius
adumbratum.
Nam
qui
rerum
potiebantur,
eum
habebant
pro
damnato
et
perdito.
Idem
in
Christo
impletum
fuit.
Nam
qui
praeerant
gubernandae
ecclesiae,
ipsum
quoque
reprobarunt,
quantum
in
ipsis
fuit.
|