10.1:237
CONSILIA.
insolubile
fuisse
ius
naturae:
atque
inde
colligant
aequi
et
moderati
homines,
inter
leges
politicas
et
ius
naturae,
quasi
ingenitum
humano
generi
et
omnium
cordibus
infixum
statui
debere
magnum
discrimen.
Huc
facit
solennis
illa
admonitio,
qua
Deus
populum
suum
a
profanis
gentibus
separat,
nempe
Aegyptiis
et
Chananaeis
(Lev.
18,
3).
In
terra
enim
Chanaan
sese
miscebant
fratres
sororibus,
posthabito
honesti
respectu.
In
Aegyptiis
autem
nihilo
plus
fuisse
verecundiae
ex
veteribus
scriptis
constat.
Lex
ergo
politica
censeri
non
debet,
qua
Deus
clare
populum
suum
retrahit
ab
inquinamentis
gentium.
Ut
res
clarius
innotescat,
Paulus
in
re
minima
nobis
proponit
ipsam
naturae
legem.
Nam
ubi
docet
turpe
esse
ac
indecorum
mulieres
in
publicum
prodire,
nisi
velatas,
consulere
naturam
iubet,
an
deceat
mulieres
tonso
capite
in
publico
versari,
et
tandem
subiicit:
Natura
id
non
patitur
(1.
Cor.
ll,
14).
Non
video
igitur,
cur
praetextu
legis
politicae
aboleri
debeat,
quod
est
ex
iure
naturae,
ideoque
mutari
nequit.
Venio
nunc
ad
leges
romanas,
quae
eiusmodi
coniugia
repudiant.
Si
earum
ratio
vel
in
unius
populi
utilitate,
vel
in
usu
certi
temporis,
vel
in
praesenti
necessitate,
vel
in
aliis
circumstantiis
fundata
esset,
abrogari
possent
novis
de
causis,
aut
solvi
posset
earum
observatio
in
certis
personis
privilegio
singulari.
Verum
quia
in
illis
ferendis
tantum
spectata
fuit
perpetua
naturae
honestas,
ne
dispensatio
quidem
esset
tolerabilis.
Impune
ut
liceat
statui
potest:
sicuti
in
arbitrio
principis
est
poenas
remittere:
verum
ut
vitiosum
non
sit
quod
vitiosum
esse
natura
dictat,
nullus
legislator
efficiet.
Si
obiicitur,
non
prohiberi
nos
in
novo
testamento
a
talibus
coniugiis:
respondeo
neque
inter
patrem
et
filiam
coniugium
vetari,
neque
matri
interdici
ne
filio
suo
nubat.
An
ideo
promiscue
licebit
consanguineis
inter
se
coire?
Sed
hoc
obiectum
Pauli
testimonio
facile
diluitur.
Nam
Corinthium
reprehendens,
qui
se
novercae
coniugio
polluerat,
facinus,
inquit,
toleratis,
quod
ne
inter
gentes
quidem
auditur
(1.
Cor.
5,
1).
Si
quis
excipiat,
non
agi
nunc
de
coniugio
privigni
et
novercae,
solutio
intempestiva
erit.
Nihil
enim
aliud
volo,
quam
dedecus
nobis
proponi
in
exemplo
gentium:
ut
saltem
nos
pudeat,
si
plus
in
illis
verecundiae
et
modestiae
cernitur.
Et
sane
ad
hanc
rem
una
mihi
Pauli
admonitio
sufficit:
qui
ad
Philippenses
scribens,
Quaecunque,
inquit,
sunt
vera,
quaecunque
honesta,
quaecunque
accommoda,
quaecunque
boni
nominis,
si
qua
virtus,
et
si
qua
laus,
haec
cogitate
(Phil.
4,
8).
Postquam
de
quaestione
ipsa
in
genere
et
#c-
Ttxwg
disserui:
nunc
ad
Illustrissimum
Principem
verba
mea
dirigam,
eiusque
Celsitudinem
et
suppliciter
rogabo,
et
sancte
obsecrabo,
ut
se
affectusque
|