55:236
deflectit,
pro
fultura
praecipitium
inveniet.
Quare
propheta
non
tantum
lapidem
angularem
ipsum
vocat,
cui
praecipua
aedificii
moles
incumbit:
sed
lapidem
probationis,
ad
quem
exigi
debet
atque
aptari
structurae
modus
:
deinde
fundamentum
solidum
quod
structuram
universam
continet.
Proinde
ita
est
lapis
anguli,
ut
sit
totius
aedificii
regula,
ut
sit
unicum
fundamentum.
Sed
Petrus
ex
prophetae
verbis
sumpsit
quod
praesenti
instituto
maxime
quadrabat,
nempe
quod
sit
electus
lapis,
honorisque
et
praestantiae
plenus:
deinde
quod
in
eo
nos
fundari
oporteat.
Honor
huc
pertinet,
ne
Christus,
utcunque
mundo
sit
contemptibilis,
a
nobis
spernatur,
quando
apud
Deum
summo
in
pretio
est.
Quum
autem
vocat
lapidem
anguli,
significat
eos
nullam
habere
suae
salutis
curam
qui
in
Christum
non
recumbunt.
Quod
aliqui
in
voce
anguli
subtilius
philosophantur,
quasi
hoc
ideo
dictum
sit,
quod
Christus
Iudaeos
et
gentes,
tanquam
duos
parietes
diversos,
simul
coniungat,
non
satis
firmum
est.
Contenti
ergo
simus
simplici
expositione,
ideo
sic
vocari,
quia
aedificii
pondus
illo
nititur.
Observandum
praeterea
est,
quod
propheta
Deum
inducit
hic
loquentem.
Solus
enim
ipse
opifex
ecclesiae
suae
est
ac
architectus:
quemadmudum
in
Psalmo
(48,
9)
habetur,
quod
manus
eius
Sionem
fundavit.
Utitur
quidem
hominum
opera
ad
hanc
structuram,
et
ministerio:
sed
hoc
non
obstat
quin
suum
unius
opus
esse,
vere
asserat.
Christus
ergo
nobis
salutis
est
fundamentum,
quia
in
hunc
finem
nobis
ordinatus
est
a
patre.
Dicit
autem
in
Sion,
quia
illuc
inchoari
oportuit
spirituale
Dei
templum.
Quare
ut
solide
fides
nostra
Christo
nitatur,
veniendum
est
ad
legem
et
prophetas.
Tametsi
enim
totum
orbem
ad
extremos
usque
angulos
occupat
hic
lapis
:
primo
tamen
in
Sion
locari
necesse
fuit,
ubi
tunc
erat
ecclesiae
sedes.
Tunc
enim
positus
fuisse
dicitur,
quum
pater
eum
manifestavit,
ut
ecclesiam
suam
restitueret.
Denique
sic
habendum
est,
eos
Christo
niti
solos,
qui
ecclesiae
unitatem
colunt:
quia
non
nisi
in
Sion
positus
est
lapis
fulturae.
Quia
autem
ex
Sione
prodiit
ecclesia
quae
nunc
quaquaversum
diffusa
est,
illinc
quoque
fides
nostra
habet
exordium:
sicut
dicit
Iesaias:
E
Sion
exibit
lex,
et
verbum
Domini
e
Ierusalem
(Ies.
2,
3).
Cui
respondet
illud
Psalm.
110,
2,
Sceptrum
virtutis
tuae
emittet
Dominus
e
Sion.
Qui
crediderit.Vrophet^
non
exprimit
in
ipso:
sed
generaliter
dicit:
Credens
non
festinabit.
Quia
tamen
non
dubium
est
quin
Deus
Christum
illic
nobis
proponat
in
scopum
fidei:
fides
de
qua
propheta
loquitur,
in
hunc
solum
intueri
debet.
Et
certe
nemo
rite
credere
potest,
nisi
qui
Christum
sibi
statuit
in
quo
tota
mente
consistat.
Caeterum
prophetae
sententia
bifariam
potest
exponi:
nempe
ut
sit
vel
promissio,
vel
exhortatio.
Futurum
tem-
|