10.1:236
promptu
est,
Iudam
ex
communi
et
recepto
gentium
more
hac
licentia
non
recto
fuisse
usum.
Satis
patet
ex
omnium
temporum
historiis
apud
gentes
orientales
foedas
mixturas
neglecto
pudore
fuisse
in
coniugiis.
Mala
igitur
consuetudine,
ut
fieri
solet,
tractus
fuit
Iuda,
ut
eandem
daret
uxorem
filio
secundo,
quae
ante
fuerat
uxor
primogeniti.
Et
hoc
etiam
flagitium
inter
gentes
grassatum
esse
exprimit
Deus,
ubi
incestus
damnat.
Hoc
igitur
tanquam
indubium
retineo,
lege
Mosis
vetitum
esse
coniugium
cum
vidua
fratris
germani.
Qui
volunt
hac
lege
solutos
hodie
esse
Christianos,
obiiciunt
illud
Pauli
(Gal.
5,
1),
standum
esse
in
libertate
ad
quam
vocati
sumus,
et
quae
nobis
a
Christo
parta
est:
sed
inscite
trahunt
ad
praesentem
causam,
quod
longe
alio
fine
et
consilio
protulit
Paulus.
Agitur
enim
illic
de
caeremoniis,
quarum
observatione
serviliter
premebant
conscientias
falsi
doctores,
ac
si
necessariae
essent
ad
Dei
cultum.
In
hac
autem
quaestione
nihil
simile.
Quod
rursum
excipiunt,
nos
politicis
legibus
non
subiici,
facile
diluitur.
Neque
enim
lex,
de
qua
nunc
agitur,
simpliciter
numeranda
est
inter
politicas,
quia
sumpta
est
a
communi
iure
gentium,
et
naturae
honestate:
quod
ex
praefatione
colligitur.
Quoniam
enim
omnes
vicinas
gentes
abripuerat
libido
ad
incestus,
ut
Deus
pudicitiam
populo
suo
commendet,
ita
praefatur:
Ego
sum
Iehova
Deus
vester:
secundum
consuetudinem
terrae
Aegypti,
et
secundum
morem
regionis
Chanaan
ne
ambuletis.
Postea
subiicit,
quinam
et
quot
gradus
cognationis
vel
affinitatis
viros
et
foeminas
arceant
a
coniugio.
Si
quis
rursus
excipiat,
legem
Israelitis
peculiariter
latam
censeri
non
debere
in
parte
iuris
gentium,
praesertim
quum
apud
alios
populos
contemneretur:
respondeo,
corruptelam
quae
grassata
fuit
passim
in
Oriente,
non
mereri
nomen
iuris
gentium,
quum
barbaries
fuerit,
et
castitatis
verecundiaeque
oblivio.
Porro
quod
naturale
est,
nullo
consensu
vel
more
deleri
potest.
Tenendum
igitur,
prohibitionem
de
qua
nunc
vertitur
quaestio,
non
esse
ex
earum
numero,
quae
pro
temporum
et
locorum
circumstantiis
abrogari
queant:
sed
fluere
ab
ipso
fonte
naturae,
et
fundatam
esse
in
generali
legum
omnium
principio:
quod
perpetuum
est
ac
inviolabile.
Deus
quidem
morem
qui
apud
Aegyptios
et
profanas
gentes
invaluerat,
sibi
displicere
testatur.
Unde
id?
nisi
quod
foeditatem,
licet
hominum
suffragiis
probatam,
repudiat
ipse
naturae
sensus
atque
aspernatur?
Olim
quum
Claudius
Imperator
uxorem
sibi
sumpsisset
Agrippinam
neptem
suam,
tollendi
probri
causa,
senatusconsultum
fieri
curavit,
quo
dabatur
talibus
coniugiis
libertas.
Nemo
tamen
repertus
est,
qui
exemplum
imitari
vellet,
excepto
duntaxat
liberto
uno.
Dissimilis
causa,
fateor.
Verum
id
retuli,
ut
apparcat
apud
gentes
profanas
|