6:235  RESPONSIO  CONTRA  PIGHIUM  Cur  autem  mo  ex  tam  multis  unum  delegerit  Pighius,  cui  certamen  indiceret,  ipse  viderit:  si  quid  tamen  rabie  excaecatus  videre  potest,  Fallitur  enim,  si  me  illo  elogio,  quod  mihi  obiter  tribuit,  vel  tantillum  commoveri  putat:  fingit  hoc  forte  in  suum  commodum,  quum  mihi  prae  aliis  nonnihil  concedit,  ne  videatur  cum  gregario  quolibet  manus  conseruisse.  Verum  quidquid  sentiat,  mea  nihil  aut  minimum  refert.  Neque  enim  in  eruditione  aut  facundia,  sed  in  pura  conscientia,  fidelium  gloria  consistit:  idque  non  apud  homines,  sed  in  Dei  conspectu.  Deinde  non  tanti  eius  facio  iudicium,  ut  propterea  mihi  placeam.  Laetus  sum  laudari  me,  inquit  ille  in  veteri  tragoedia,  sed  a  laudato  viro.  Ergo,  etiam  si  ambitiosus  forem,  non  tamen  causam  haberem  expetendae  laudis  ab  hoc  ore  tam  impuro  ac  foetido,  quod  non  nisi  exsecrabiles  in  Christum  contumelias  subinde  spirat.  Huc  accedit,  quod  dum  sua  intemperie  abripitur,  nihil  iudicat  nec  cernit:  sive  quod  impietatis  suae  merito  in  reprobam  mentem  datus,  manifestum  est  divinae  vindictae  exemplum:  sive  quod  intolerabilis  superbia,  qua  turget,  pessimum  est  caecitatis  genus.  Proinde  veluti  in  scenis,  Eumenidum  videt  agmina  Pentheus,  Et  solem  geminum,  et  duplices  se  ostendere  Thebas,  ita  hic  tam  acutos  habet  oculos,  ut  quod  nusquam  est,  videre  se  putet.  ')  Verum  hoc  interea  malum  simul  habet,  quod  in  clara  luce  non  minus  caecutit,  quam  si  extrema  vertigine  percussus  foret.  Fateor  alias  hominem  esse  ingeniosum  et  doctum:  acumen  illi  in  disputationibus,  et  digerendi  artem  concedo:  agnosco  populariter  disertum  esse,  hoc  est,  valere  ea  eloquentia,  quae  mediocriter  literis  tinctos,  cuius  generis  plurimi  hodie  sunt,  capere  et  allicere  queat.  Sed  [pag.  4]  quorsum  omnes  istae  dotes,  ubi  tota  hominis  mens  furore  alienata  est  ac  perdita?  Quamobrem  si  quem  locum  habere  vult  inter  literatos  (cuius  gloriae  se  plus  satis  cupidum  esse  prodit)  ad  sanam  mentem  ante  redeat  oportet.  Huius  autem,  qua  nunc  laborat,  curandae  amentiae  haec  duo  sunt  remedia:  si  adversus  claram  certamque  Dei  veritatem  deliberata  malitia  bellum  gerere  desinat:  si  stolidam  eui  persuasionem,  et  nimis  insolentem  fastum,  quo  totus  obstupescit,  exuat  et  abiiciat.  Verum  ne  videar  contentionis  ardore  contra  hominem  praeter  modum  incitari,  malo  iam  in  eius  librum,  quasi  in  rem  praesentem,  lectores  adducere:  ut  illic  quaecunque  dico,  aut  plura  etiam,  recognoscant.  1)  Versio  gallica  haec  sic  reddit:  Pourtant  comme  les  yvrongnes  estans  eslourdis  de  vin,  souvent  pensent  estre  ailleurs  qu'ilz  ne  sont:  ou  comme  les  povres  phrenetiques  estans  en  leur  lict  imaginent  estre  pres  des  eaux,  ou  d'un  feu,  ou  des  brigands,  tout  ainsi  cestuy-ei  a  les  yeux  si  aigus  etc.  Caeterum  versus  illi  sunt  Vergilii  Aen.  IV.  469.