55:235
235
EPIST.
PETRI
I
236
propter
Christum.
Atque
hoc
studii
nostri
ardorem
magis
accendere
debet,
quum
audimus
Deum
tam
indulgenter
nobiscum
agere,
ut
in
Christo
aestimet
nostra
opera
quae
in
se
ipsis
nihil
merebantur.
Quamquam
particula
haec,
per
Christum,
apte
coniungi
posset
cum
verbo
offerendi.
Nam
similis
loquutio
habetur
ad
Hebraeos
cap.
13,
15,
per
ipsum
offeramus
hostiam
laudis
Deo.
Idem
tamen
manebit
sensus,
quia
per
Christum
offerimus,
ut
Deo
sacrificium
placeat.
6.
Propterea
etiam
continet
scriptura:
ecce
pono
in
Sion
lapidem
angularem,
electum,
pretiosum:
et
qui
crediderit
in
illo,
non
pudefiet
7.
Vobis
ergo
qui
creditis,
pretiosus
:
incredulis
vero,
lapis,
quem
reprobaverunt
aedificantes,
hic
positus
est
in
caput
anguli:
8.
et
lapis
impactionis,
et
petra
offendiculi
iis
qui
impingunt
in
sermonem,
nec
credunt
in
quod
etiam
ordinati
fuerant.
6.
Continet
scriptura.
Qui
verbum
7teptexetv
ad
Christum
referunt,
et
exponunt
complecti,
quia
per
ipsum
inter
se
hi
omnes
cohaereant,
procul
discedunt
a
mente
apostoli.
Nihilo
magis
recipienda
est
altera
expositio,
Christum
excellere.
Simpliciter
enim
scripturae
testimonium
citare
voluit
Petrus.
Significat
ergo
proditum
a
spiritu
sancto
in
scripturis,
vel
(quod
idem
valet)
illic
comprehendi
quod
subiicit.
Nec
vero
supervacua
fuit
proximae
sententiae
confirmatio.
Videmus
enim
quam
levibus
de
causis
ac
prope
nullis
abhorreant
multi
a
Christo,
nonnulli
vero
deficiant.
Sed
hoc
offendiculum
prae
aliis
maxime
quosdam
impedit:
abducit
alios
quod
Christum
non
modo
vulgus
hominum
contemnit
ac
respuit,
sed
qui
constituti
sunt
in
aliquo
dignitatis
gradu,
videnturque
inter
alios
excellere.
Hic
error
semper
fere
viguit
in
mundo,
et
hodie
nimium
grassatur,
ut
bona
pars
Christum
aestimet
ex
perverso
mundi
iudicio.
Porro,
quae
hominum
est
ingratitudo
et
impietas,
passim
contemnitur
Christus.
Ita
fit,
dum
alii
alios
respiciunt,
ut
pauci
iustum
honorem
illi
habeant.
Ideo
admonet
Petrus
quid
de
Christo
praedictum
fuerit,
ne
eius
contemptus
aut
reiectio
a
recta
fide
nos
dimoveat.
Caeterum
primus
locus,
quem
adducit,
sumptus
est
ex
Iesaiae
cap.
28,
18,
ubi,
postquam
invectus
est
propheta
in
deploratam
gentis
suae
malitiam,
tandem
subiicit,
Non
efficiet
vestra
perfidia
quin
deus
ecclesiam
suam
instauret,
quae
nunc
per
vos
tota
iacet
in
ruinis.
Modum
reparationis
adscribit:
Ponam
in
Sion
lapidem.
Unde
colligimus,
sine
Christo
nullum
esse
ecclesiae
aedificium:
neque
enim
alibi
quam
in
ipso
fundari
potest,
sicuti
Paulus
testatur
(1.
Cor.
3,
ll).
Nec
mirum:
in
eo
enim
comprehenduntur
omnes
salutis
nostrae
partes.
Ergo
quisquis
vel
minimum
ab
eo
|