1:235  [CO  1.  235]  rursum  (Prov.  20):  Rex,  qui  sedet  in  solio  iudicii,  spargit  oculos  in  omne  malum;  item  (ibid.):  Dissipat  impios  rex  sapiens  et  convertit  eos  super  rotam;  item  (Prov.  25):  Aufer  scoriam  ab  argento  et  egredietur  vas  conflatori;  aufer  impium  a  conspectu  regis  et  statuetur  in  iustitia  solium  eius.  Nunc  si  vera  eorum  est  iustitia,  stricto  gladio  sontes  et  impios  persequi,  gladium  recondant  et  puras  a  sanguine  manus  contineant,  dum  perditi  homines  nefarie  per  caedes  interim  et  strages  grassantur,  summa  sese  impietate  obstringent,  tantum  abest  ut  bonitatis  et  iustitiae  laudem  inde  referant.  Facessat  modo  abscissa  saevaque  asperitas,  et  tribunal  illud,  quod  reorum  scopulus  iure  nominetur. [p. 485]  Non  enim  is  sum,  qui  aut  importunae  saevitiae  faveam,  aut  aequum  iudicium  pronunciari  posse  censeam,  nisi  semper  assidente  optima  illa  regum  consiliaria  et  certissima,  ut  Solomo  affirmat  (Prov.  20),  regii  throni  conservatrice,  clementia:  quam  primam  esse  principum  dotem,  vere  a  quodam  olim  dictum  est.  Utrumque  tamen  magistratui  [OS  266]  videndum,  ne  aut  nimia  severitate  vulneret  magis  quam  medeatur,  aut  superstitiosa  clementiae  affectatione,  in  crudelissimam  incidat  humanitatem,  si  molli  dissolutaque  indulgentia,  cum  multorum  pernicie  diffluat.  Est  enim  et  istud  non  abs  re  quondam  sub  Nervae  imperio  iactatum:  Malum  quidem  esse,  sub  principe  vivere,  sub  quo  nihil  liceat;  sed  multo  peius,  sub  quo  liceant  omnia.  Quando  vero  regibus  populisque  ad  exercendam  huiusmodi  publicam  vindictam,  arma  capere  interdum  necesse  est,  ex  hac  ratione  simul  aestimare  licet,  legitima  esse,  quae  sic  suscipiuntur  bella.  Nam  si  tradita  illis  est  potestas,  qua  ditionis  suae  quietem  tueantur,  qua  inquietorum  hominum  seditiosos  motus  comprimant,  qua  vi  oppressis  opitulentur,  qua  in  maleficia  animadvertant,  an  maiore  opportunitate  proferre  eam  possint,  quam  ad  compescendum  eius  furorem,  a  quo  et  privatum  singulorum  otium  et  communis  omnium  tranquillitas [p. 486]  perturbatur,  qui  seditiose  tumultuatur,  a  quo  violentae  oppressiones  et  indigna  maleficia  perpetrantur?  Si  legum  custodes  esse  ipsos  et  assertores  convenit,  omnium  conatus  pariter  evertant  oportet,  quorum  scelere  legum  disciplina  corrumpitur.  Imo  si  iure  eos  latrones  plectunt,  quorum  iniuriae  in  paucos  tantum  progressae  fuerint,  an  totam  latrociniis  regionem  impune  affligi  vastarique  sinent?  Siquidem  nihil  interest,  rex  ne  sit  an  infima  de  plebe,  qui  in  alienam  regionem,  in  quam  iuris  nihil  habet,  irruit,  eamque  hostiliter  vexat,  omnes  aeque  pro  latronibus  habendi  sunt  et  puniendi.  Verum  magistratuum  omnium  fuerit,  summopere  hic  cavere,  ne  cupiditatibus  suis  vel  tantillum  obsequantur;  quin  magis,  sive  expetendae  sunt  poenae,  non  praecipiti  iracundia  ferantur,  non