49:232
omnes
esse
illius
iudicio
obnoxios:
non
modo
nullam
ab
eo
gratiam
promeritos,
sed
aeterna
morte
plus
quam
dignos
esse.
Nec
vero
tantum
corruptae
et
vitiosae
naturae
respectu
Deum
nihil
nobis
debere
Paulus
colligit:
sed
si
integer
esset
homo,
negat
tamen
quidquam
afferre
coram
Deo
posse,
quo
sibi
gratiam
conciliet:
quia
simul
atque
esse
incipit,
iam
ipso
creationis
iure
ita
est
opifici
suo
addictus,
ut
nihil
proprium
habeat
Frustra
ergo
ius
ei
suum
eripere
tentabimus,
ne
libere,
prout
visum
fuerit,
de
suis
figmentis
statuat,
ac
si
mutua
esset
accepti
et
expensi
ratio.
36.
Quoniam
ex
illo
et
per
illum.
Confirmatio
est
proximae
sententiae.
Multum
enim
abesse
ostendit,
ut
possimus
ullo
proprio
bono
gloriari
adversus
Deum,
quum
ipsi
ab
eo
simus
ex
nihilo
creati
et
in
ipso
nunc
consistat
nostrum
esse.
Inde
aequum
esse
colligit,
ut
in
eius
gloriam
dirigatur.
Quam
enim
praeposterum
esset,
quas
ipse
finxit
creaturas,
et
quas
conservat,
alio
quam
ad
illustrandam
eius
gloriam
referri?
Non
me
fugit
particulam
dc
auxov,
pro
ev
aoi(p
interdum
accipi,
sed
abusive.
Quum
autem
proprius
significatus
magis
praesenti
argumento
quadret,
eum
retinere
praestat
quam
ad
improprietatem
confugere.
Summa
est,
praepostere
everti
totum
naturae
ordinem,
nisi
Deus,
qui
principium
est
rerum
omnium,
idem
etiam
sit
finis.
Ipsi
gloria.
Propositionem
velut
probatam
nunc
confidenter
pro
indubia
assumit,
quod
scilicet
ubique
sua
Domino
gloria
immobilis
manere
debeat.
Frigida
enim
erit
sententia
si
eam
generaliter
accipias,
sed
emphasis
a
circumstantia
loci
pendet,
Deum
sibi
iure
vendicare
merum
imperium,
et
in
statu
humani
generis
ac
totius
mundi
nihil
extra
eius
gloriam
quaerendum
esse.
Unde
sequitur,
absurdas
ac
ratione
alienas,
imo
insanas
esse
cogitationes
quaecunque
ad
detrectandam
eius
gloriam
vergunt.
CAPUT
XII.
1.
Obsecro
itaque
vos
fratres
per
miserationes
Dei,
ut
sistatis
corpora
vestra
hostiam
vivam,
sanctam,
acceptam
Deo,
rationabilem
cultum
vestrum.
2.
Et
ne
conformetis
vos
huic
mundo:
sed
transfiguremini
renovatione
mentis
vestrae
:
ut
probetis
quae
sit
voluntas
Dei
bona,
et
placita,
et
perfecta.
Postquam
ea
tractavit
Paulus,
unde
necesse
erat
in
regno
Dei
erigendo
incipere,
ab
uno
Deo
petendam
iustitiam,
ab
unica
eius
misericordia
salutem
nobis
inquirendam1),
in
solo
Christo
positam
nobis
esse
bonorum
omnium
summam,
et
quotidie
proponi:
nunc
optimo
ordine
transit
ad
formandos
mores.
Siquidem
salvifica
illa
Dei
Christique
eogni-
*)
esse
|