55:231
231
EPIST.
PETRI
I
232
Petrus,
vobis
annuntiatum
est,
significat,
verbum
non
alibi
quam
in
praedicatione,
quae
nobis
offertur,
quaerendum
esse:
et
sane
non
aliter
vim
illam
aeternitatis
sentimus
quam
fide.
Atqui
nulla
erit
fides,
nisi
verbum
destinari
nobis
sciamus.
Eodem
pertinet
quod
dicebat
Moses
populo
(Deut.
30,
12):
ne
dixeris
in
corde
tuo,
quis
adscendet
in
coelum,
ete.
Prope
est
verbum
in
ore
tuo
et
in
corde
tuo.
Illam
enim
concionem
cum
hac
Petri
congruere
Paulus
ostendit,
Rom.
10,
6,
quum
tradit
illud
esse
fidei
verbum
quod
praedicabat.
Praeterea
hic
non
vulgari
elogio
externa
praedicatio
ornatur,
quum
Petrus
illam
esse
vivificam
pronuntiat.
Solus
quidem
est
Deus
qui
nos
regenerat,
sed
ad
eam
rem
utitur
hominum
ministerio.
Qua
ratione
gloriatur
Paulus
Corinthios
spiritualiter
a
se
genitos
(1.
Cor.
4,
15).
Certum
quidem
est
eos
qui
plantant
et
rigant,
nihil
esse:
sed
quoties
Dominus
benedicere
vult
eorum
labori,
spiritus
sui
virtute
facit
ut
efficax
sit
eorum
doctrina:
et
vox
quae
per
se
mortua
est,
vitae
aeternae
sit
organum.
CAPUT
IL
1.
Proinde
deposita
omni
malitia,
et
omni
dolo,
et
simulationibus,
et
invidiis,
et
omnibus
obtrectationibus,
2.
tanquam
modo
geniti
infantes,
lac
rationale
et
dolo
vacuum
appetite,
ut
per
illud
subolescatis:
3.
Si
quidem
gustastis
quod
benignus
sit
Dominus:
4.
Ad
quem
accedentes,
qui
est
lapis
vivus,
ab
hominibus
quidem
reprobatus,
apud
Deum
vero
electus
ac
pretiosus:
5.
ipsi
quoque
tanquam
vivi
lapides
aedificamini
domus
spiritualis,
sacerdotium
sanctum,
ad
offerendas
spirituales
hostias,
acceptas
Deo
per
Iesum
Christum.
Postquam
fideles
docuit
verbo
Dei
esse
regenitos,
nunc
hortatur
ad
ducendam
vitam
quae
geniturae
respondeat.
Si
enim
spiritu
vivimus,
etiam
spiritu
ambulandum
est,
ut
inquit
Paulus
(Gal.
5,
25).
Ergo
non
sufficit
nos
semel
a
Domino
renovatos
esse,
nisi
vivamus
ut
novas
creaturas
decet.
Haec
summa
est.
Verum
quod
pertinet
ad
verba,
metaphoram
suam
continuat
apostolus.
Nam
quia
sumus
regeniti,
puerilem
a
nobis
vitam
exigit:
quo
significat
exuendum
esse
cum
operibus
suis
veterem
hominem.
Ideo
congruit
haec
sententia
cum
illa
Christi
(Matth.
18,
2):
nisi
efficiamini
sicut
parvulus
iste,
non
intrabitis
in
regnum
Dei.
Et
infantia
haec,
carnis
vetustati,
quae
ad
corruptionem
tendit,
a
Petro
opponitur.
Lactis
vero
nomine,
affectus
omnes
spiritualis
vitae
comprehendit.
Est
enim
in
hac
quoque
parte
antithesis
inter
vitia,
quae
recenset,
et
lac
rationale,
AC
si
dixisset,
malitia
et
simulatio
eorum
est,
qui
mundi
corrup-
|