50:231
231
EPIST.
PAULI
AD
GALATAS
232
impiis
quoque
superstitionibus
imbuebant
animos.
Iam
hoc
non
leve
malum
erat,
quod
ad
Iudaismum
adigebantur
Christiani
:
sed
haec
pestis
multo
magis
noxia,
quo
adversus
Christi
gratiam,
veluti
meritoria
opera,
erigebant
ferias,
quod
Deum
hoc
modo
coli
et
placari
fingebant.
His
receptis,
cultus
Dei
est
corruptus,
gratia
Christi
exinanita,
oppressa
conscientiarum
libertas.
Miramur
si
Paulus
timeat
ne
frustra
laboraverit?
Quod
enim
evangelii
amplius
operae
pretium
foret?
atqui
quum
talis
impietas
hodie
regnet
in
papatu,
qualis
illic
Christus,
et
quale
evangelium
restat?
In
exigenda
dierum
observatione
non
minis
severi
sunt,
quantum
ad
ligandas
conscientias
spectat,
quam
Moses.
Cultum
Dei
non
minus
quam
pseudoapostoli
in
feriis
includunt.
Affingunt
etiam
diabolicam
opinionem
meriti.
Parem
ergo
causam
habent:
in
hoc
etiam
deteriorem,
quod
illi
dies
lege
Dei
institutos
volebant
servari:
hi
vero
quos
temere
suo
calculo
signarunt,
sacrosanctos
esse
iubent.
12.
Estote
ut
ego:
quia
ego
quoque
sum
ut
vos.
Fratres,
rogo
vos.
Nihil
mihi
fecistis
iniuriae.
13.
Nostis
autem
quod
per
infirmitatem
carnis
evangelizavero
vobis
prius:
14.
et
experimentum
mei,
quod
fuit
in
carne
mea,
non
contempsistis
neque
respuistis:
sed
tanquam
angelum
Dei
suscepistis
me,
tanquam
Christum
Iesum.
15.
Ubi
igitur
beatitudo
vestra?
testimonium
enim
reddo
vobis,
quod
si
possibile
fuisset,
etiam
oculos
vestros
ess
os
sos
dedissetis
mihi.
16.
Ergone
vera
loquendo
inimicus
sum
vobis
factus
?
17.
Aemulantur
vos,
non
bene:
imo
excludere
vos
volunt,
ut
ipsos
aemulamini.
18.
JBonum
autem
est
aemulari
in
bono
semper,
et
non
tantum
quum
praesens
sum
apud
vos.
19.
Filioli
mei,
quos
iterum
parturio,
donec
formetur
in
vobis
Christus,
20.
vellem
autem
nunc
coram
esse
vobiscum
et
mutare
vocem
meam,
quia
anxius
sum
in
vobis.
12.
Estote
ut
ego.
Nunc
blandius
eos
alloquendo
mitigat
adsperitatem,
qua
usus
fuerat.
Etsi
enim
ne
satis
quidem
dure
pro
rei
indignitate
invectus
fuerat:
quia
tamen
prodesse
volebat,
temperat
stylum
ad
conciliandos
animos.
Hoc
prudentis
est
pastoris,
non
respicere
quid
mereantur
qui
errarunt:
sed
quid
conveniat
ipsis
in
viam
revocandis.
Itaque
arguere
debet
opportune,
importune,
sed
cum
omni
lenitate
et
patientia:
quemadmodum
idem
Paulus
alibi
(2.
Tim.
4,
2)
praecipit.
Secundum
hanc
rationem
ab
obiurgationibus
ad
preces
delabitur.
Rogo
vos,
inquit,
et
f
r
a
t
r
e
s
nominat:
ut
sciant
nihil
sibi
per
contumeliam
exprobratum.
Sed
quid
hoc
significat:
Estote
ut
ego?
refertur
ad
affectum.
Vult
enim,
quum
se
illis
accommodare
studeat,
ut
secum
paria
faciant.
Quando
ego
sum
sicut
vos:
hoc
est,
quando
nihil
aliud
quaero,
quam
|