1:231
[CO
1.
231]
pes
principatum
gerunt
et
munifici [p.
476]
omnes
iudices
terrae.
Perinde
enim
istud
valet,
ac
si
dictum
esset,
non
humana
perversitate
fieri
ut
penes
reges
et
praefectos
alios
sit
in
terris
rerum
omnium
arbitrium,
sed
divina
providentia
et
sancta
ordinatione,
cui
sic
visum
est
res
hominum
moderari.
Quod
et
Paulus
aperte
docet
(Rom.
12),
dum
praefecturas
inter
Dei
dona
enumerat,
quae
secundum
gratiae
diversitatem
varie
distributa,
a
servis
Christi
in
aedificationem
ecclesiae
conferri
debeant.
Multo
vero
clarius,
ubi
iustam
ea
de
re
disputationem
instituit.
Nam
et
potestatem
Dei
ordinationem
esse
tradit
(Rom.
13),
nec
potestates
esse
ullas
nisi
a
Deo
ordinatas.
Ipsos
autem
principes
ministros
esse
Dei,
bene
agentibus
in
laudem,
malis
ad
iram
ultores.
Huc
accedunt
et
sanctorum
virorum
exempla,
quorum
alii
regnis,
ut
David,
Iosias,
Ezechias;
alii
satrapiis,
ut
Ioseph
et
Daniel,
alii
civilibus
praefecturis
in
libero
populo,
ut
Moses,
Iosua
et
Iudices
functi
sunt;
quorum
functiones
sibi
probatas
esse
Dominus
declaravit.
Quare
nulli
iam
dubium
esse
debet,
quin
civilis
potestas
vocatio
sit
non
modo
coram
Deo
sancta
et
legitima,
sed
sacerrima
etiam
et
in
tota
mortalium
Vita
longe
omnium
honestissima.
Quae
cogitatio
magistratus
ipsos
assidue
exercere
debet,
quando
ingentem [p.
477]
illis
stimulum
addere,
quo
ad
officium
excitentur,
et
singularem
consolationem
adferre
potest,
qua
muneris
sui
difficultates,
quae
multae
certe
et
graves
sunt,
leniant.
Quantum
enim
integritatis,
prudentiae,
mansuetudinis,
continentiae,
innocentiae
studium
sibi
ipsis
imperare
debent,
qui
divinae
iustitiae
ministros
se
constitutos
esse
norunt?
Qua
fiducia
iniquitatem
in
tribunal
suum
admittent,
quod
Dei
viventis
thronum
esse
audiunt?
Qua
audacia
[OS
262]
iniustam
sententiam
pronunciabunt
eo
ore,
quod
divinae
veritatis
designatum
esse
organum
intelligunt?
Qua
conscientia
in
impia
decreta
subscribent
ea
manu,
quam
ad
praescribenda
Dei
acta
sciunt
ordinatam?
In
summa,
si
se
Dei
vicarios
esse
meminerint,
omni
cura,
sedulitate,
industria
invigilent
oportet,
qui
hominibus
quandam
divinae
providentiae,
custodiae,
bonitatis,
benevolentiae,
iustitiae,
imaginem
in
se
repraesentent.
Ac
perpetuo
illud
sibi
subiiciant
maledici
omnes,
qui
opus
Dei
faciunt
in
dolo
(Ier.
48).
Itaque
cum
suos
iudices
ad
officium
cohortari
vellent
Moses
et
Iosaphat
(Deut.
1.
2
Par.
19),
nihil
habuerunt
efficacius,
quo
illorum
animos
afficerent,
quam
quod
prius
retulimus.
Videte
quid
agatis;
non
enim
pro
homine
exercetis
iudicium,
sed
pro
Deo,
quippe
qui
iuxta
vos
est
in
causa
iudicii. [p.
478]
Nunc
igitur
sit
pavor
Domini
super
vos.
Videte,
et
agite:
quoniam
non
est
ulla
perversitas
apud
Dominum
Deum
nostrum.
Et
alio
loco
dicitur
(Psal.
82):
Deum
stetisse
in
synagoga
deorum
et
in
medio
deorum
iudicem
agere.
Quo
ad
officium
|