8:23  23  DE  SCANDALIS.  24  Christus.  Abripit  te  cura  vitae  praesentis.  Nempe,  quia  futurae  nullum  gustum  habes.  Urit  te  avaritia.  Nempe,  quia  nondum  tenes  quae  sint  verae  divitiae.  Te  ambitio  inebriat;  quia  scilicet  nondum  didicisti  in  domino  gloriari.  Te  gula,  libido  venerea,  pompae  aut  aliae  vanae  oblectationes  alliciunt,  ut  Dei  tui  obliviscaris.  Hoc  ideo  fit,  quod  suavitatem  illam,  quam  propheta  timentibus  Deum  reconditam  esse  testatur  (Psal.  31,  20),  adhuc  ignoras.  Denique  non  mirum  est,  paucos  inveniri  vere  Christianos:  quia  pauci  sunt  qui  didicerint  tanti  esse  Christum,  ut  reliqua  omnia  habeant  pro  stercoribus.  Exhortationibus  alibi  locus  erit.  Hic  de  scandalis  ita  tractandum  est,  ut  appareat  cui  sint  iure  imputanda.  Sed  quid  de  privatis  cuiusque  miseriis  disputo,  quum  universalis  [pag.  24]  ecclesiae  conditio  longe  maiorem  offensionis  materiam  in  se  contineat?  Primum,  nunquam  ea  specie  nitet,  in  qua  hominum  sensus  Dei  regnum  agnoscant.  Deinde,  si  quando  contingat  in  mediocrem  aliquem  statum  assurgere,  mox  aut  tyrannorum  violentia  opprimitur,  aut  sponte  concidit,  ut  non  nisi  ad  exiguum  tempus  duret.  Hinc  factum  est,  ut  saeculis  omnibus  superbi  homines  veram  religionem  aut  despicerent,  aut  etiam  contumeliose  traducerent.  Videmus  quam  insolenter  Cicero,  quia  Iudaeis  res  erant  minus  secundae,  divinae  legi  insultet.  Ex  hoc  uno  aestimare  omnes  licet.  Ac  ne  longius  abeam,  1)  quid  causae  est,  cur  hodie  multi  a  sincera  evangelii  professione  abhorreant,  nisi  quod  et  paucos  numero  nos  esse  vident,  et  minimae  autoritatis,  nullius  vero  potentiae:  in  adversa  autem  parte,  contraria  omnia  mirantur?  Et  sane,  ut  hodie  res  habent,  nihil  mirum  si  tam  deformis  ecclesiae  status  illos  absterreat  :  splendor  autem,  qui  in  adversariis  relucet,  ipsis  perstringat  oculos.  Verum,  nulli  ad  hunc  lapidem  alii  impingunt,  nec  alios  hoc  offendiculum  retardat,  nisi  qui  spirituale  Christi  regnum  non  agnoscunt.  Nam  quibus  neque  stabulum  in  quo  natus  est,  nec  crux  in  qua  pependit  Christus,  obstat  quo  minus  regem  ipsum  adorent:  illi  humilem  ecclesiae  eius  fortunam  minime  despicient.  Fatentur  quidem  omnes  verbo,  et  fateri  necesse  est,  rationi  in  primis  esse  consentaneum,  ut  in  ecclesiae  forma,  quasi  in  speculo,  viva  Christi  effigies  appareat.  Et  quum  Paulus  (Rom.  8,  18)  de  capitis  et  membrorum  similitudine  disserit  in  crucis  tolerantia,  assentiuntur  omnes.  Quum  dicit  (2  Tim.  2,  11),  nos  commori  oportere,  ut  vitae  eiusdem  simus  participes,  nemo  reclamat.  Quum  tota  scriptura  vitam  praesentem  comparat  durae  militiae,  eamque  variis  certamini-  1)  II  n'est  ia  besoin  de  cercher  ce  qui  s'est  fait  au  temps  passe.