41:23
23
PRAELECTIONES
24
22.
Deus
meus
misit
angelum
suum,
et
conclusit
os
leonum,
et
non
nocuerunt
mihi:
quoniam
coram
ipso
innocentia
(ve),
integritas)
inventa
est
in
me:
atque
etiam
coram
te,
rex,
pravitatem
non
commisi.
Hic
modeste
et
blande
respondet
Daniel
regi,
cuius
tamen
imperio
coniectus
fuerat
in
speluncam.
Poterat
merito
irasci,
et
cum
eo
expostulare,
quod
ita
impie
desertus
foret.
Rex
enim
Darius
expertus
fuerat
fidelem
ministrum:
usus
fuerat
utiliter
eius
opera.
Quum
videret
opprimi
iniustis
calumniis,
non
se
opposuit
tam
cordate
ut
decebat:
imo
tandem
fractus
minis
suorum
procerum,
iussit
Danielem
proiici
in
foveam.
Poterat
igitur
Daniel,
quemadmodum
dixi,
de
regis
crudelitate
et
perfidia
conqueri.
Hoc
non
facit,
sed
dissimulat
hanc
iniuriam,
quia
satis
erat
eius
liberatione
illustratam
fuisse
Dei
gloriam.
Neque
enim
aliud
captabat
sanctus
propheta:
imo
bene
precatur
regi.
Et
quanquam
vulgarem
formulam
usurpat,
tamen
ex
animo
loquitur,
quum
dicit,
O
rex,
in
aeternum
vive,
hoc
est,
Deus
proroget
tibi
vitam,
et
benedicat
perpetuo.
Multi
futiliter
ita
salutant
reges
suos,
atque
etiam
socios:
sed
minime
dubium
est
quin
Daniel
ex
animo
optaverit
regi
et
longam
vitam
et
felicem.
Postea
adiungit,
Deus
meus,
inquit,
misit
angelum
suum,
et
conclusit
os
leonum.
Hic
videmus
a
Daniele
aperte
distribui
iuvandi
officium
angelis,
sic
ut
penes
Deum
maneat
tota
potestas.
Dicit
ergo
se
liberatum
fuisse
manu
atque
opera
angeli:
sed
exprimit
angelum
fuisse
ministrum
salutis,
non
autorem.
Deus
ergo
est,
inquit,
qui
misit
angelum.
Vidimus
aliquoties
confuse
loquutos
fuisse
Chaldaeos,
quum
esset
Dei
mentio.
Vocabant
enim
deos
sanctos.
Sed
hic
Daniel
asserit
uni
Deo
suam
gloriam
in
solidum:
neque
hic
proponit
deorum
turbam,
sicuti
haec
opinio
semper
valuit
apud
homines
profanos.
Unitatem
ergo
Dei
primo
loco
praedicat:
deinde
adiungit
angelos
praesto
esse,
ut
opitulentur
servis
Dei
:
sed
hoc
facere,
prout
ipsis
iniunctum
est.
Ita
integra
laus
salutis
manet
penes
unum
Deum:
quoniam
scilicet
angeli
non
ferunt
opem
quibus
visum
est,
neque
moventur
suo
arbitrio,
sed
tantum
obtemperant
imperio
Dei.
Notandum
etiam
est
quod
sequitur,
Deum
conclusisse
os
leonum.
Nam
his
verbis
docet
propheta
et
leones
et
saevissimas
quasque
belluas
esse
in
manu
Dei,
et
cohiberi
secreto
eius
fraeno:
ita
ut
non
saeviant,
neque
afferant
quidquam
noxae,
nisi
quoad
Deus
permiserit.
Sciamus
ergo
truculentas
bestias
ideo
nobis
esse
noxias,
quoniam
Deus
vult
superbiam
nostram
humiliare.
Interea
sciamus
etiam
nullam
esse
adeo
saevam
bestiam,
quae
vel
unguibus,
vel
dentibus
noceat,
nisi
quoad
Deus
fraenum
laxaverit.
Et
haec
doctrina
apprime
utilis
est
cognitu:
quoniam
trepidamus
ad
minima
quaeque
pericula,
etiam
ad
strepitum
folii
cadentis.
]
|