38:23
23
PRAELECTIONES
24
confidenter
iactabant:
vel
non
putabant
Chaldaeos
ita
paratos
fore
ad
expeditionem.
Sed
quum
ita
inflati
essent
prava
confidentia,
hic
propheta
recitat
quid
paulo
post
sint
dicturi,
Transiit
messis,
aestas
est
finita,
et
nos
non
sumus
servati,
hoc
est,
putavimus
tandem
venturos
nobis
in
auxilium
esse
socios,
quibuscum
foedus
contraximus:
sed
decepti
sumus
hac
opinione.
Quoniam
dicunt
elapsam
esse
messem,
quidam
existimant
sperasse
auxilium
ab
Aegyptiis,
postquam
fruges
essent
collectae
in
horrea:
tunc
enim
plus
est
otii:
deinde
suppetit
annona,
ut
copiae
traiici
commodius
possint.
Sed
videtur
propheta
complecti
totum
tempus
idoneum
bello
gerendo:
quasi
dicerent,
Quid
fiet
tandem
nobis?
nam
si
volebant
Aegyptii
opem
ferre,
utendum
erat
tempore
anni:
atqui
praeteriit
messis,
et
aestas
est
iam
finita.
An
nunc
advenient,
quum
rigor
hyemis
domi
nos
continet?
perinde
est
igitur
ac
si
dicerent,
nihil
sperandum
esse
auxilii,
vel
ab
Aegyptiis,
vel
ab
aliis
foederatis,
quoniam
omnis
occasio
sit
elapsa.
Nihil
minus
erat
credibile
tunc
Iudaeis.
Nam
sicut
alibi
visum
est,
non
dubitabant
semper
obtrudere
Aegyptios,
et
illos
supponere
in
locum
Dei:
sed
propheta
inane
nulliusque
momenti
esse
docet
quidquid
polliciti
fuerant
Aegyptii:
tandem
sensurum
experientia
populum
fuisse
meras
nugas,
imo
imposturas,
et
fallacias.
Denique
in
persona
populi,
quo
magis
emphatica
sit
oratio,
describit
quod
paulo
post
visuri
erant,
et
tamen
tunc
non
poterant
credere.
Sequitur,
21.
Super
contritione
filiae
populi
mei
contritus
sum,
obtenebratus
sum,
stupor
(nam
DDtP
est
stupere,
et
attonitum
esse:
stupor
ergo)
apprehendit
me.
Quoniam
tanta
erat
durities
in
populo
ut
non
afficerent
illos
minae,
quas
vidimus,
ideo
transfert
nunc
propheta
in
suam
personam,
quod
nuper
illis
adscripsit.
Videmus
ergo
ut
propheta
varie
sermonem
suum
flectat
in
multas
formas:
sed
optima
ratio
est,
quoniam
non
poterat
reperire
vehementiam,
quae
penetraret
in
animos
vel
lapideos,
vel
etiam
ferreos.
Ne
miremur
ergo
multiplices
has
figuras
in
prophetae
sermone,
quia
necesse
fuit
nunc
uno
modo,
nunc
alio
proponere
iudicium
Dei,
ut
tandem
expergefieret
torpor
ille
in
populo.
Dicit
ergo
se
esse
contritum
super
contritione
populi
suu
Non
dubium
est
quin
fuerit
derisus
a
magna
parte:
O,
condoleas
malis
tuis,
nobis
bene
est,
ac
prospere:
quis
abs
te
petivit
hanc
misericordiam?
ne
ergo
quidquam
te
favoris
putes
apud
nos
posse
consequi,
quia
contenti
sumus
nostra
sorte:
defleas
potius
tuas
calamitates,
si
tibi
male
est
domi,
sed
sinas
nos
interea
frui
nostris
delitiis:
quoniam
Deus
est
nobis
propitius,
et
nobis
indulget.
Sic
|