[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


32:23  23  PSALMUS  XCIV.  24  tua  docueris.  13.  Ad  praestandam  ei  quietem  a  dielus  mali,  dum  fodiatur  scelerato  fovea.  11.  (Iehova  novit.)  Rursus  insultat  hominum  fallaciis,  qui  dum  sibi  ipsis  nebulas  obducunt,  sperant  se  Dei  oculos  posse  effugere.  Ergo  ut  sibi  inani  hoc  praetextu  blandiri  desinant,  admonet,  fumos  istos  momento  discussum  iri,  ubi  in  Dei  conspectum  ventum  fuerit.  Unde  sequitur,  eos  nihil  proficere,  dum  e  coelo  Deus  vanitatis  condemnat  quidquid  astute  comminiscuntur.  Nam  eos  ad  tribunal  Dei  citando,  retrahit  ad  propriae  conscientiae  examen.  Unde  enim  securitas,  nisi  quod  Deo  tergum  obvertunt:  sepeliunt  omne  boni  et  mali  discrimen,  et  quantum  in  se  est,  exuunt  omnem  sensum?  Dum  ita  se  inaniter  demulcent,  denuntiat  propheta  rideri  a  Deo  tam  pueriles  ineptias.  Nota  est  et  celebris  sententia:  sed  attendere  operae  pretium  est  ad  consilium  prophetae,  quod  multi  neglectim  praetereunt,  nempe  impios,  dum  sibi  latebras  fabricant,  se  ipsos  decipere:  quia  Deum  sua  vafritia  fallere  nequeunt.  Quod  vertunt  quidam,  ipsi  sunt  vanitas,  nimis  coactum  est.  Loquutio  enim  est  tam  hebraica  quam  graeca,  quae  sic  resolvi  debet,  Deus  novit  hominum  cogitationes  esse  vanas.  12.  (Beatus  vir.)  Nunc  ab  obiurgatione  propheta  ad  consolationem  tam  sui  quam  piorum  omnium  transit,  quod  Deus  ipsorum  saluti  consulat,  dum  ad  tempus  affligi  sinit.  Doctrina  apprime  utilis  in  toto  vitae  cursu,  qui  in  continua  militia  peragendus  nobis  est.  Nam  ut  Deus  infirmitati  nostrae  parcens,  aliquid  relaxationis  concedat,  vult  tamen  semper  multis  iniuriis  esse  expositos.  Et  videmus  quanta  sit  impiorum  petulantia.  Itaque  miserrima  esset  sine  hoc  solatio  nostra  conditio,  beatos  esse  quos  Deus  cruce  exercet.  Ubi  nos  Deus  sibi  in  populum  collegit,  videtur  segregasse  a  reliquo  mundo,  ut  iustitiam  et  aequitatem  inter  nos  colendo,  beata  pace  omnes  fruamur.  Atqui  saepe  continget  ut  praetextu  honorificae  potestatis,  tyranni  scelerate  opprimant  ecclesiam;  ac  talis  fuit  tentatio  de  qua  hoc  Psalmo  conquestus  est  propheta:  quia  non  alios  quam  domesticos  hostes  accusat,  qui  se  populi  iudices  profitebantur.  Hic  dictat  carnis  sensus:  Si  Deus  nos  respiceret,  nunquam  tantam  licentiam  daturum  improbae  illorum  libidini.  Sed  reclamat  ex  opposito  propheta,  aliunde  sapiendum  esse  quam  ex  proprio  cerebro,  et  opus  esse  coelesti  prudentia.  Sic  enim  locum  hunc  interpretor,  ut  nos,  dum  urgent  res  adversae,  tranquillis  animis  stemus,  et  patienter  exspectemus  Dei  auxilium,  non  aliter  fieri  quam  si  Dominus  nos  in  schola  sua  erudiat.  Fatetur  enim  propheta  non  ita  naturaliter  sapere  homines,  ut  per  continuas  afflictiones  pacatis  animis  ad  metam  contendant,  sed  hanc  sapientiam  divinitus  illis  conferri.  Ideo  exclamat  beatos  esse  quos  Deus   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci