51:229
229
CAPUT
VL
230
mandato
id
esse
peculiare.
Si
singula
praecepta
suas
haberent
promissiones,
non
tantam
vim
haberet
haec,
de
qua
nunc
agitur,
ad
commendationem
praecepti.
At
primum
est
hoc
praeceptum,
inquit
Paulus,
quod
singulari
promissione,
quasi
sigillo,
Deus
confirmare
voluit.
Quamquam
id
difficultate
non
caret:
secundum
enim
praeceptum
similiter
promissionem
continet,
Ego
Deus,
qui
facio
misericordiam,
ete.
Sed
quum
ea
sit
universalis,
quae
ad
totam
legem
promiscue
pertinet,
non
dicemus
annexam
esse
mandato.
Verum
ergo
manet
quod
dicit
Paulus,
non
aliud
mandatum
promissione
insigniri
quam
quod
de
obedientia
patribus
debita
praecipit.
Promissio
est
de
longitudine
vitae.
Unde
intelligimus,
praesentem
vitam
censeri
inter
non
contemnenda
Dei
dona.
Sed
et
hoc
et
alia
ex
institutione
discant
lectores.
Tantum
hic
breviter
notabo,
mercedem
promitti
filiorum
erga
patres
obsequio
probe
congruentem:
quum
bene
illis
fore
pronuntiat
Deus
in
hac
vita,
qui
se
gratos
exhibuerint
parentibus,
per
quos
eam
adepti
sunt.
3.
Super
terram.
Apud
Mosem
nominatim
terra
Chanaan
exprimitur:
quod
Iudaeis
extra
illam
nec
felix
nec
optabilis
vita
esse
poterat:
sed
quia
in
totum
orbem
hodie
effusa
est
eadem
Dei
benedictio,
merito
loci
designationem
omisit
Paulus,
quae
ex
discrimine
illo
pendebat,
quod
non
nisi
ad
Christi
adventum
duravit.
4.
Vos
etiam
patres.
Vicissim
hortatur
patres,
ne
immodica
saevitia
filios
exasperent.
Hinc
enim
nascitur
odium
:
ex
quo
fit
demum,
ut
iugum
prorsus
excutiant.
Ideo
ad
Colossenses
(3,
21)
additur,
ne
despondeant
animum.
Ingenua
enim
tractatio
et
moderata
magis
liberos
retinet
in
parentum
timore,
et
obsequendi
studium
ac
alacritatem
illis
auget.
Contra
durities
et
illiberalis
austeritas
eos
ad
contumaciam
inflammat,
et
pios
affectus
exstinguit.
Proinde
iubet
Paulus,
humaniter
eos
foveri.
Nam
verbum
exxpecpstv
procul
dubio
indulgentiam
et
comitatem
sonat.
Rursus
tamen,
ne
haec
sit
nimium
dissoluta,
ut
interdum
esse
solet,
quasi
iniecto
fraeno
eam
contrahit,
dicens
in
disciplina
et
correptione
Domini.
Neque
enim
ita
blandos
filiis
parentes
vult
esse
Deus,
ut
parcendo
corrumpant.
Sit
igitur
comitas
temperata,
ut
contineantur
in
disciplina
Domini,
et
corrigantur
etiam
dum
errant.
Frequenter
enim
admonenda
est
aetas
illa,
ac
fraeno
etiam
coercenda
ne
lasciviat
5.
Servi,
obedite
dominis
secundum
carnem
cum
timore
et
tremore
in
simplicitate
cordis
vestri,
tanquam
Christo:
6.
non
quasi
ad
oculum
servientes,
tanquam
hominibus
studentes
placere7
sed
tanquam
servi
Christi^
facientes
voluntatem
Dei
ex
animo,
7.
cum
benevolentia,
servientes
Domino
et
non
homi-
|