50:229
229
CAPUT
IV.
230
Omnis
lingua
confitebitur
nomini
meo.
Ergo
quum
gentes
censeantur
inter
Dei
filios,
constat,
non
ex
merito
legis,
sed
ex
gratia
fidei
provenire
adoptionem.
7.
Itaque
non
amplius
es
servus.
Hoc
est,
in
ecclesia
Christiana
non
amplius
est
servitus,
sed
liberalis
conditio
filiorum.
Qualiter
autem
servi
fuerint
patres
sub
lege,
iam
dictum
est
:
quia
scilicet
libertas
eorum
nondum
erat
revelata,
sed
inclusa
sub
legis
involucris
et
iugo.
Iterum
ergo
de
discrimine
veteris
et
novi
testamenti
loquitur.
*
Filii
Dei
etiam
fuerunt
veteres
et
haeredes
per
Christum.
Sed
nos
aliter:
quia
praesentem
habemus
Christum
ideoque
eius
bonis
fruimur.
Ad
Romanos
vero
fusius
persequitur
hoc
totum:
unde
petes
quod
hic
praetereo,
quia
illic
dixi.
8.
Quum
nondum
cognoveratis.
Non
tam
hic
docet
quam
redarguit.
Et
sane
iam
abunde
probavit
quod
volebat:
ut
eludi
reprehensiones
nequeant,
quasi
res
esset
dubia.
Porro
huc
tendit,
ut
comparatione
praeteriti
temporis
praesentem
eorum
lapsum
magis
exaggeret.
Quod
olim,
inquit,
pro
diis
colebatis,
qui
dii
non
erant,
non
adeo
mirum
:
quia
ubi
est
ignorantia
Dei,
illic
est
horrenda
caecitas.
Tunc
ergo
errastis
in
tenebris:
sed
nunc
quam
indignum
est
in
media
luce
tam
turpiter
errare?
Sequitur
ergo,
in
corruptela
Evangelii
minus
excusabiles
esse
Galatas
quam
olim
fuerint
in
idololatria.
Haec
summa
est.
Caeterum
hic
notandum
est,
priusquam
illuminati
simus
in
veram
unius
Dei
notitiam,
nos
idolis
semper
servire:
quocunque
falsam
religionem
colore
tegamus.
Quamobrem
legitimum
Dei
cultum
certa
cognitio
praecedat
necesse
est.
Naturam
hic
posuit
pro
re
ipsa,
vel
pro
substantia.
Nam
quidquid
de
Deo
imaginantur
homines,
figmentum
est
ac
nihil.
Itaque
dii
sunt
opinione
omnia
idola:
reipsa
nihil.
9.
Nunc
postquam
cognovistis.
Non
potest
satis
exprimi
verbis
quam
foeda
sit
ingratitudo,
a
Deo
semel
cognito
deficere.
Quid
enim
est
sponte
relinquere
lucem,
vitam,
fontem
denique
omnium
bonorum?
quemadmodum
per
Ieremiam
(2,
13)
ipse
conqueritur.
Culpam
tamen
adhuc
addita
correctione
amplificat,
quum
dicit:
vel
potius
estis
cogniti.
Nam
quo
maior
Dei
gratia
est
erga
nos,
eo
gravior
nostra
culpa,
si
contemnimus.
Admonet
igitur
Paulus
Galatas,
unde
illis
cognitio
Dei.
Eam
adeptos
esse
negat
proprio
marte,
vel
acumine
sui
ingenii,
vel
industria:
sed
quia
Deus
misericordia
sua
eos
praevenerit,
quum
nihil
minus
quam
de
ipso
cogitarent.
Caeterum
quod
de
Galatis
dicitur,
peraeque
ad
omnes
patet.
Nam
in
omnibus
impletur
illud
Iesaiae
(65,
1):
Inventus
sum
a
non
quaerentibus
me:
palam
apparui
iis,
qui
de
me
non
rogabant.
Ergo
principium
vocationis
nostrae
gratuita
est
Dei
electio,
qua
nos
praeordinat
ad
vitam
ante-
|