[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:229  229  CAPUT  XI.  230  tui  Deus:  benevolentiam  suam  a  gente  iudaica  non  prorsus  avertit.  Evangelium  non  opponit  electioni,  quasi  inter  se  dissideant:  quos  enim  elegit  Deus,  vocat:  sed  quia  repente  praeter  mundi  exspectationem  publicatum  erat  evangelium  gentibus,  merito  hanc  gratiam  cum  antiqua  Iudaeorum  electione  confert,  quae  tot  ante  saeculis  manifestata  fuerat.  Electio  itaque  a  vetustate  nuncupatur:  quia  Deus  praeterito  reliquo  orbe  populum  unum  sibi  delegerat.  Propter  p  a  t  r  e  s  dicit,  non  quod  dilectioni  causam  dederint,  sed  quoniam  ab  illis  propagata  fuerat  Dei  gratia  ad  posteros,  secundum  pacti  formam:  Deus  tuus,  et  seminis  tui.  Quomodo  misericordiam  gentes  obtinuerint  Iudaeorum  incredulitate,  prius  dictum  est:  nempe  Deus  Iudaeis  infestus  ob  infidelitatem  benevolentiam  ad  eas  suam  convertit.  Quod  continuo  post  additur,  incredulos  fuisse  redditos,  misericordia  gentibus  exhibita,  paulo  asperius  est:  nihil  tamen  continet  absurdi,  quia  Paulus  excaecationis  causam  non  assignat,  sed  tantum  significat,  quod  ad  gentes  transtulit  Deus  Iudaeis  fuisse  ademptum.  Porro  quod  illi  sua  incredulitate  perdiderant,  ne  putarent  gentes  fidei  suae  merito  se  adeptos,  tantum  misericordiae  fit  mentio.  Summa  igitur  est,  quia  gentium  misereri  voluit  Deus,  hac  occasione  Iudaeos  fidei  luce  privatos  esse.  32.  Conclusit  enim  Deus.  Pulcherrima  clausula,  qua  ostendit  non  esse  cur  de  aliis  desperent,  qui  spem  aliquam  habent  salutis.  Quidquid  enim  nunc  sint,  fuerunt  ut  alii  omnes.  Si  sola  Dei  misericordia  ex  incredulitate  emerserunt,  ei  debent  locum  etiam  apud  alios  relinquere.  Nam  Iudaeos  in  reatu  facit  gentibus  aequales,  ut  intelligant  utrique,  alteris  non  minus  quam  sibi  patere  aditum  ad  salutem.  Una  enim  est  Dei  misericordia,  quae  servat:  ea  autem  se  utrisque  offerre  potest.  Respondet  igitur  haec  sententia  testimonio  Oseae,  quod  superius  citavit:  Vocabo  plebem  meam  non  plebem  meam.  Porro  non  intelligit  Deum  ita  excaecare  omnes  homines,  ut  sit  illi  imputanda  eorum  incredulitas:  sed  ita  sua  providentia  dispensasse,  ut  omnes  incredulitatis  rei  essent,  quo  eos  haberet  iudicio  suo  obnoxios:  atque  in  hunc  quidem  finem,  ut  salus  a  sola  sua  bonitate  esset,  sepultis  meritis  omnibus.  Duo  igitur  hic  intendit  Paulus,  nihil  esse  in  quoquam  homini,  cuius  merito  aliis  praeferatur,  praeter  meram  Dei  gratiam:  Deum  vero  in  gratiae  suae  dispensatione  non  impediri  quominus  eam  quibus  voluerit  largiatur.  Emphasis  est  in  verbo  misereri.  Significat  enim  nullis  obstrictum  esse  Deum,  atque  ideo  gratis  servare  omnes,  quia  sint  ex  aequo  perditi.  Porro  nimis  crasse  delirant,  qui  hinc  colligunt  omnes  fore  salvos.  Paulus  enim  simpliciter  intelligit,  tam  Iudaeos  quam  gentes  non  aliunde  quam  ex  Dei  misericordia  salutem  consequi:  ne  cui  conquerendi  materiam  relinquat.  Certum  quidem  est,  omnibus  in-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci