10.1:229
CONSILIA.
haberes.
Interim,
quod
sponte
scio
te
facere,
conservandae
unitati
studeas
obtestor.
Tempora
ipsa
nos
satis
docent,
quam
necesse
sit
fideliter
in
Domino
conspirare,
quo
ita
iunctis
animis
adversus
Satanam
omnesque
eius
ordines
militemus.
Dominus
Iesus
te
conservet,
frater
integerrime,
et
mihi
in
Domino
reverende.
Rogo
ut
meo
nomine
salutes,
quos
sperabis
aequo
animo
salutem
accepturos.
AD
QUASDAM
PIORUM
FRATRUM
CONTROVERSIAS,
i)
Ecclesiae
N.
calamitas
non
parvo
nos
dolore
affecit:
sed
quia
nunc
Deus,
ut
suos
exerceat,
laxare
videtur
Satanae
et
improbis
fraena,
patienter
nobis
ferenda
est
nostra
conditio.
Rogandus
interea,
ut
pro
sua
indulgentia
teneri
et
pusilli
gregis
infirmitati
parcat.
Qui
vero
existimant
infeliciter
cum
ecclesia
agi,
quoties
hostium
furore,
aut
crudeli
violentia
impetitur,
nondum
tenent
christianae
militiae
rudimenta.
Hinc
illa
dubitatio,
quae
multorum
animis
obrepsit,
eosque
nunc
occupat:
An
piis
liceat
nocturnos
habere
vel
clandestinos
coetus.
Videmus
enim
praecipue
iudicium
fieri
ab
eventu,
quo
nihil
est
magis
praeposterum.
Nuper
quum
absque
molestia
convenirent,
putarunt
etiam
absque
controversia
gratum
esse
Deo
suum
obsequium:
nunc
ubi
exorta
est
persequutio,
disputant
an
non
poenas
luant
suae
temeritatis?
Hoc
modo
mox
etiam
damnabitur
fidei
confessio,
quae
impiorum
rabiem
magis
accendit.
Denique
secundum
istos
censores,
non
expediet
Christum
sequi,
nisi
prospero
successu.
Non
abs
re
Paulus
ludibria
Ismaelis
in
sumato
persequutionis
gradu
statuit
(Gal.
4,
29):
quia
plus
est
periculi
a
subsannatione
et
opprobriis,
quam
ab
armata
saevitia.
Si
rebus
adversis
premi
nos
vident
impii,
miseriis
nostris
insultant.
Hic
si
labascit
nostra
constantia,
gravius
verbis
nocent,
quam
gladio.
Atqui
tenendum
erat
illud
Pauli:
Quia
speramus
in
Deum
vivum,
non
tantum
persequutionem
ferendam
esse,
sed
contumelias.
Veniat
igitur
nobis
in
mentem
exemplum
Christi,
quem
virulento
isto
telo
vulnerare
conatus
est
Satan:
Speravit
in
Deo,
liberet
eum
si
vult:
ne
titubemus
quoties
expositi
videmur
hostium
libidini.
Quod
si
primo
impetu
vel
attoniti
fuerunt
fratres,
vel
turbati,
tuum
est
eos
fulcire,
ne
prorsus
concidant:
vel
etiam
erigere,
ut
animos
iterum
colligant:
nec
ideo
deficiant
a
sancto
instituto,
quia
impiis
illud
occasionem
dederit
saeviendi.
Nam
si
res
ipsa
per
se
aestimatur,
expedita
erit
responsio,
non
fuisse
apostolis
vitio
datos
conventus
et
privatos
et
clandestinos
et
a
quibus
nihil
differunt
qui
nunc
sub
papatu
habentur.
Poterant
tunc
quoque
malevoli
obiicere,
non
sine
suspicione
noctu
et
clam
1)
Epp.
et
Responsa
ed.
Genev.
p.
331,
Laus.
p.
628,
Hanov-
p.
708,
Chouet
p.
455,
Amst
p.
208.
|