9:228
sumptum
est,
qui
rem
foedam
nominat
corporaliter
edere
Christi
carnem.
Respondent,
quia
hoc
facere
iussit
Christus,
flagitium
non
esse.
Si
vera
esset
antithesis,
vae
Augustino,
qui
tanta
infamia
ausus
fuisset
mundi
iudicem
aspergere.
Sed
quum
sanctum
illum
hominem
non
minus
modestia
quam
pietas
et
eruditio
commendet,
videndum
est
an
Christum
fecerit
sceleris
autorem
[pag.
258].
Imo
quia
videbat
impios
et
profanos
homines
ad
calumniam
rapere
quidquid
dictu
asperum
occurrit
in
scripturis,
stultos
vero
nullo
iudicio
et
delectu
verba
saepe
nimis
praecise
urgere,
illorum
malitiae
obviam
ire
volens,
et
horum
errori
mederi,
regulam
praescribit
sanae
intelligentiae.
Et
quia
ubi
Christus
carnem
suam
edere
iubet,
in
sensu
literali
manifesta
esset
absurditas,
ideo
loquutionem
esse
admonet
non
simplicem
sed
figuratam.
Ergo
ut
se
explicent
Magdeburgenses,
duo
probanda
sunt,
Christum
iubere
corporaliter
carnem
suam
comedi,
et
de
hac
corporali
comestione
non
loqui
Augustinum.
Tricesimo
nono
loco
referunt
quod
a
nobis
scriptum
est:
Quum
adversa
pars
dicat
Christi
corpus
pane
comprehendi
non
secus
ac
vinum
cantharo,
liceat
saltem
nobis
quoque
Christi
verba
commode
interpretari
[pag.
259].
Hic
nos
accusant
calumniae,
quasi
vero
non
exstent
libri.
Etsi
ego
neminem
insector,
imo
hoc
sepultum
esse
malim,
quam
novis
pugnis
materiam
praebere,
non
tamen
a
nobis
conficta
est
similitudo:
sed
quia
plausibilis
quibusdam
eorum
videbatur,
palam
ab
ipsis
est
prodita.
Quadragesimum
argumentum,
ut
ab
ipsis
positum
est,
claudicat:
Christus
revertetur
ad
ultimum
iudicium,
sicuti
visus
est
ascendere:
ergo
non
adest
corporaliter
in
coena.
Plenum
hoc
modo
erit
:
Idem
Christus,
qui
ab
hominum
conspectu
sublatus
et
in
coelum
receptus
est,
sic
veniet
quemadmodum
visus
est
ascendere,
teste
angelo,
et
e
coelo
exspectandus
est
redemptor,
Paulo
teste:
ergo
corporaliter
nunc
in
terris
non
est.
Respondent
Magdeburgenses
venturum
forma
visibili.
Atqui
distinctio
haec
neque
in
Pauli,
neque
angeli
verbis
reperitur:
et
tamen
nihil
magis
consentaneum
[pag.
260]
fuit,
quam
subiici
consolationem
de
invisibili
carnis
praesentia,
si
qua
esset:
et
quum
de
Christo
simpliciter
habetur
sermo,
cuius
licentiae
est
visibilem
simul
et
invisibilem
imaginari
?
Porro
quo
sensu
discipulis
se
semper
adfuturum
promittat,
alibi
ex
verbis
Augustini
exposui.
Quanquam
verba
magis
dilucida
sunt,
quam
ut
requirant
interpretem.
Quid
enim
magis
praeposterum
est,
quam
quod
de
gratia,
virtute
et
auxilio
praedicatur,
ad
carnis
essentiam
rapere?
Quadragesimum
primum
argumentum
est:
Christum
Stephanus
videt
in
coelo
sedentem:
ergo
non
habitat
corporaliter
in
terra.
Excipiunt
Magdebur-
|