55:227
227
EPIST.
PETRI
I
228
corripi.
Quod
si
appropinquamus,
iustitia
eius
instar
ignis
est
qui
nos
penitus
consumat.
Hinc
apparet,
non
posse
nos
Deo
credere,
nisi
per
Christum,
in
quo
se
Deus
quodammodo
parvum
facit,
ut
se
ad
captum
nostrum
submittat:
et
qui
solus
tranquillas
reddit
conscientias,
ut
familiariter
ad
Deum
accedere
audeant.
21.
Qui
eum
suscitavit.
Addit,
Christum
fuisse
excitatum
a
mortuis,
ut
firmam
haberent
fulturam
fides
et
spes
nostra,
qua
niterentur.
Quo
rursus
commentum
de
universali
et
confusa
in
Deum
fide
refellitur.
Nam
ut
nulla
sit
Christi
resurrectio:
Deus
nihilominus
in
coelo
manet.
Atqui
Petrus
negat
in
eum
credi
posse,
nisi
Christus
resurrexit.
Constat
ergo,
fidem
aliud
quam
nudam
Dei
maiestatem
intueri.
Et
merito
ita
Petrus
loquitur:
fidei
enim
est
in
coelos
penetrare,
ut
illic
Patrem
inveniat.
Quomodo
id
poterit,
nisi
Christum
habeat
ducem?
Per
ipsum
(inquit
Paulus)
habemus
adeundi
fiduciam,
Eph.
3,
12.
Item
Hebr.
4,
16:
Freti
nostro
Pontifice,
accedere
possumus
ad
thronum
gratiae
cum
fiducia.
Spes
est
ancora
animae,
quae
ad
interius
sanctuarii
adytum
intrat:
sed
non
nisi
praeeunte
Christo,
Hebr.
6,
19.
Fides
victoria
est
nostra
adversus
mundum,
1.
Iohan.
5,
4.
Quid
autem
ita
eam
reddit
victricem,
nisi
quod
Christus,
coeli
et
terrae
Dominus,
nos
in
fide
tutelaque
sua
habet?
Quoniam
ergo
in
Christi
resurrectione
et
summo
imperio
sita
est
nobis
salus,
illic
fides
et
spes
inveniunt
quo
se
fulciant.
Nisi
enim
resurgendo,
de
morte
triumphasset,
ac
nunc
summum
principatum
teneret
ad
nos
sua
virtute
protegendos,
quid
nobis
fieret
in
tanta
hostium
potentia,
et
inter
tam
violentos
insultus?
Discamus
itaque
in
quem
scopum
collimare
nos
oporteat,
ut
vere
fidamus
Deo.
22.
Purificantes
animas
vestras*
Erasmus
male
vertit,
Qui
purificastis.
Non
enim
praedicat
apostolus
quales
sint,
sed
quales
debeant
esse,
admonet.
Est
quidem
participium
praeteriti
temporis:
sed
quod
in
gerundium
resolvi
potest,
animas
purificando,
ete.
Sensus
autem
est,
non
fore
capaces
gratiae
animas
nostras,
donec
purgatae
fuerint,
quo
immundities
nostra
arguitur.
Sed
ne
vim
purificandi
animas
videatur
nobis
adscribere
:
mox
correctionem
addit,
per
spiritum,
ao
si
diceret:
Purgandae
sunt
animae:
sed
quia
id
non
potestis,
offerte
eas
Deo,
ut
per
spiritum
suum
tollat
earum
immunditiem.
Animas
tantum
nominat:
quamquam
a
carnis
etiam
inquinamentis
nos
mundari
oportet:
quemadmodum
iubet
Paulus
2.
Corinth.
7,
1,
sed
quia
praecipua
est
interior
mundities,
et
externam
secum
necessario
trahit,
eius
tantum
mentionem
facere
satis
habuit
Petrus:
ac
si
dixisset,
non
externas
modo
actiones
corrigi
oportere,
sed
corda
ipsa
penitus
reformari.
Modum
postea
designat:
nam
in
eo
sita
est
animae
puritas,
si
nos
Deo
in
obe-
|