50:226
item,
quod
ad
promerendam
salutem
imaginantur
valere
:
item,
quod
maiore
severitate
exigitur
talium
nugarum
observatio,
quam
totius
legis
divinae.
Tantum
attingo
eam
excusationem,
qua
hodie
novi
artifices,
tanquam
specioso
colore,
tot
abominationes
praetexunt.
Obiiciant,
inquam,
ut
volent,
hodie
plus
multo
esse
ruditatis
et
ignorantiae
in
multis,
quam
in
Israelitis
olim
fuerit:
ideoque
pluribus
adminiculis
indigere.
Nunquam
enim
inde
efficient,
simili
paedagogia
esse
regendos,
quae
valuit
in
populo
israelitico.
Semper
enim
exadverso
opponam,
Dei
ordinationem
aliter
ferre.
Si
expedire
dicant,
negabo
eos
melius
cernere
quid
expediat,
quam
Deum
ipsum.
Nos
potius
pro
certo
habeamus,
id
esse
non
rectissimum
modo,
sed
etiam
utilissimum,
quod
Deus
decrevit.
Quare
rudibus
quaerenda
sunt
adminicula,
non
quae
hominum
libidini
comminisci
libuerit:
sed
quae
Deus
ipse
destinavit,
qui
nihil
procul
dubio
omisit
quod
suorum
infirmitati
sublevandae
aptum
foret.
Sufficiat
unus
hic
clypeus
ad
repellendas
quasvis
obiectiones:
aliter
Domino
visum
est,
cuius
consilium
pro
omnibus
rationibus
nobis
sufficit.
Nisi
forte
homines
meliora
excogitare
adiumenta
possunt,
quam
quae
Deus
ipse
providerat:
quae
postea
tanquam
inutilia
abrogavit.
Ac
diligenter
quidem
observa,
Paulum
non
tantum
hic
docere,
iam
ablatum
a
nobis
esse
iugum,
quod
impositum
erat
Iudaeis,
ut
iam
liber
sit
nobis
caeremoniarum
usus:
sed
nominatim
discrimen
regiminis
ponere,
quod
Deus
observari
voluerit.
Fateor
quidem
liberas
hodie
nobis
esse
res
omnes
externas:
sed
ita
ut
caeremoniarum
multitudine
ecclesia
nequaquam
oneretur,
nisi
velimus
Christianismum
cum
Iudaismo
confundere.
Rationem
postea
dicemus
suo
loco.
3.
Sub
elementis
mundi,
ete.
Elementa
vocat,
aut
proprio
nomine
res
externas
et
corporales
aut
metaphorice
rudimenta.
Malo
secundum.
Sed
cur
mundi
esse
dicit,
quae
spiritualem
habebant
significationem?
perinde
est
ac
si
diceret:
non
habebamus
nudam
veritatem,
sed
implicitam
terrenis
figuris.
Ergo
quod
externum
erat,
id
ex
mundo
fuisse
docet,
tametsi
subesset
coeleste
mysterium.
4.
Quando
venit
plenitudo.
Pergit
in
similitudine
adducta:
et
suo
instituto
definitum
a
patre
tempus
accommodat.
Simul
tamen
ostendit,
tempus
illud,
quod
Dei
providentia
ordinatum
erat,
maturum
fuisse
et
opportunum.
Ea
igitur
demum
iusta
est
opportunitas
ac
recta
agendi
dispensatio,
quae
providentia
Dei
regitur.
Ita
quando
expediret
filium
revelari
mundo,
solius
Dei
fuit
iudicare
ac
statuere.
Quo
compescitur
omnis
curiositas,
ne
quisquam
audeat,
arcano
Dei
consilio
non
contentus,
litem
movere
cur
non
citius
Christus
apparuerit
Plura
ex
fine
epistolae
ad
Romanos
petant
lectores,
si
velint
Misit
Deus
filium
suum.
Hic
paucis
verbis
multa
complexus
est.
Filium
enim,
qui
missus
est,
15
|