5:226
Deo
derelictos.
Ad
hunc
modum
sancti,
docente
spiritu
Dei,
non
usurpabunt
has
voces,
quo
a
se
avertant
mortem,
et!)
Dei
vocationem:
sed
quo
iudicium,
iram
et
severitatem
Dei
deprecentur:
qua
per
mortem
corripi
se
[fol.
461
a
Deo
sentiunt.
Hoc
ne
comminisci
videar,
quaero,
sitne
fidelis
vocaturus
simplicem
et
naturalem
mortem,
iram
et
terrores
Dei?
Non
arbitror
illos
eo
usque
impudentes,
ut
audeant
affirmare.
Atqui,
mortem
illam
sic
interpretatur
propheta
iisdem
locis:
In
me
transierunt,
Deus,
irae
tuae,
et
terrores
mortis
conturbaverunt
me
(Psal.
88,
8.
17).
Et
multa
alia
subiicit,
quae
pertineant
ad
iram
Dei.
Alterius
vero
loci
haec
verba
sunt:
Quoniam
momentum
in
indignatione
eius,
et
vita
in
benevolentia
eius
(Psal.
30,
G).
Sed
lectores
hortor,
ad
volumen
se
conferant:
ut
ex
integris
duobus
Psalmis,
et
cantico
illo,
certiorem
fidem
petant.
Sic
enim
nec
fucus
illis
fiet,
et
facile
obtinebo
apud
eos,
qui
sano
iudicio
legent.
Constituimus
ergo,
mortem
illis
locis
esse,
sentire
iram
ac
iudicium
Dei,
hocque
sensu
perterreri
ac
conturbari.
Sic
Ezechias,
quum
videret
se
relinquere
regnum
expositum
hostium
probris
ac
direptioni,
prolem
vero
se
non
relinquere,
a
qua
descenderet
exspectatio
gentium:
haec,
quae
signa
erant
irati
et
punientis
Dei,
sollicitabant
animam
eius,
non
mortis
terror,
quam
postea
nulla
deprecatione
subiit.
In
summa
fateor,
mortem
ex
se
malum
esse,
quum
sit
maledictio
et
poena
peccati:
et,
quum
ipsam,
per
se,
plenam
e&se
terroris
ac
desolationis,
tum
vero
in
ultimam
desperationem
eos
depellere,
qui
sentiunt
eam
sibi
infligi
ab
irato
et
puniente
Deo.
Unum
est
condimentum,
quod
tantam
eius
acerbitatem
temperet:
inter
eius
angustias
cognoscere
Deum
sibi
esse
patrem,
Christum
habere
ducem
ac
comitem.
Soc
condimento
qui
carent,
habent
mortem
pro
confusione
et
perditione
aeterna.
Quare
Deum
laudare
in
morte
non
possunt.
Iam
versus
ille:
Non
mortui
laudabunt
te,
etc.
claudit
laudes
populi,
gratias
agentis
Deo,
quod
eius
manu
protectus
esset
a
periculo:
in
hunc
sensum,
si
permisisset
nos
opprimi
Dominus,
ac
venire
in
potestatem
hostis,
insultasset
eius
nomini
ille,
et
gloriatus
esset
se
superasse
Dominum
Israel.
Nunc
vero
ubi
Dominus
eius
ferociam
repressit
ac
contudit,
ubi
nos
ab
eius
saevitia
eripuit,
in
manu
potenti
et
brachio
excelso:
non
poterunt
gentes
dicere:
Ubi
est
Deus
eorum?
qui
se
vere
Deum
viventem
ostendit.
Nec
poterit
eius
misericordia
in
dubium
venire,
quam
adeo
mirifice
exhibuit.
E
c
hic
mortui
appellantur,
derelicti
a
Deo,
et
qui
eius
virtutem
ac
benignitatem
erga
se
non
senserunt:
quemadmo-
1)
Sic
sola
1542
assentiente
Gallo;
caelerae
omnes:
ut.
15
|