50:225
225
CAPUT
IV.
226
dere,
in
iis
convenimus.
Caeremoniae
et
totum
illud
regimen
in
quibus
differimus,
sunt
quasi
accessiones.
Praeterea
observandum
est;,
tempus
illud
suisse
ecclesiae
pueritiam:
nunc
vero
a
Christi
adventu
ecclesiam
adolevisse,
ut
sit
quodammodo
in
aetate
virili.
Clara
enim
sunt
Pauli
verba.
Sed
hic
difficultas
oritur,
quia
videtur
parum
sibi
constare.
Nam
ad
Ephesios
cap.
4,
13,
hortatur
nos
ad
quotidianos
progressus,
donec
perveniamus
in
aetatem
adultam
et
mensuram
plenitudinis.
Et
ad
Corinthios
priore
epistola
(3,
1),
commemorat
se
lac
potum
illis,
utpote
pueris,
dedisse:
quia
solidi
cibi
non
erant
capaces.
Et
paulo
post
conferet
Galatas
infantibus.
Respondeo,
illic
agi
de
singulis
hominibus
et
privata
cuiusque
fide:
hic
vero
in
universum
de
duobus
corporibus,
non
habita
personarum
ratione.
Haec
responsio
pertinebit
etiam
ad
solvendam
multo
maiorem
difficultatem.
Videmus
enim
quam
incomparabilis
fuerit
Abrahae
fides,
quanta
luce
intelligentiae
polluerint
sancti
prophetae.
Qua
ergo
fronte
audebimus
nos
prae
illis
iactare
viros?
annon
potius
illi
heroes,
nos
pueri?
Ut
de
nobis
taceamus,
quis
inter
Galatas
repertus
fuisset
par
uni
ex
illis
cuilibet?
Verum
hic,
quemadmodum
iam
dixi,
non
tractatur
de
singulis
personis,
sed
universalis
utriusque
populi
conditio
describitur.
Instructi
tunc
fuerunt
amplioribus
donis
quidam:
sed
pauci
fuerunt,
non
totum
corpus.
Deinde
ut
multi
fuerint,
non
respiciendum
quales
intus
fuerint,
sed
qualis
fuerit
in
illis
gubernandis
Dei
oeconomia.
Constat
autem
fuisse
paedagogiam,
hoc
est
disciplinam
puerilem.
Hodie
autem
quid?
Ruptis
illis
vinculis,
iam
liberalius
ecclesiam
suam
Deus
regit,
nec
sub
tam
arcta
custodia
tenet.
Quamquam
obiter
simul
notandum,
quamlibet
eximia
intelligentia
donati
fuerint,
illam
tamen
resipuisse
naturam
temporis,
ut
in
revelatione
quam
habebant,
esset
semper
aliquid
instar
nubis
subobscurum.
Unde
illud
Christi
(Luc.
10,
23):
Beati
oculi,
qui
vident
quae
videtis:
multi
reges
et
prophetae
optarunt
videre
eadem,
nec
viderunt,
ete.
Nunc
tenemus
qualiter
praeferamur
iis,
qui
longe
nobis
fuerunt
excellentiores.
Neque
enim
id
tribuitur
personis:
sed
totum
pendet
ex
oeconomia
divini
regiminis.
Hic
validissimus
est
aries
ad
demoliendas
omnes
caeremoniarum
pompas,
quibus
solis
papatus
splendet.
Quid
enim
aliud
hodie
perstringit
oculos
simplicium,
ut
papae
regnum
in
admiratione
habeant,
aut
saltem
tangantur
aliqua
reverentia
:
nisi
magnificus
ille
caeremoniarum,
rituum,
gesticulationum
et
omne
genus
cultuum
apparatus
in
hoc
ipsum
compositus,
ut
obstupefaciat
imperitos?
Atqui
ex
hoc
loco
apparet,
fucos
esse
adulterinos,
quibus
deformata
est
ecclesia.
Iam
non
loquor
de
vitiis
maioribus
magisque
exsecrandis.
Quale
est,
quod
Dei
cultus
esse
fingunt:
Calvini
opera.
Vol.
L.
|