9:224
non
potest
Christus
in
eucharistia
esse
corporaliter.
Respondent,
ex
pravo
fonte
oriri
quidquid
de
natura
corporis
afferimus:
quia
animalis
homo
non
percipiat
quae
sunt
spiritus.
Nos
vero
iudicare
ex
sensu
carnis
falsissimum
est,
dum
citamus
quae
certum
est
ab
ipso
Deo
profecta
esse.
Dixerunt
angeli
non
esse
quaerendum
Christum
in
sepulcro,
quum
coenae
mentio
non
fieret.
An
non
de
eodem
corpore
loquebantur,
quod
toties
includunt
in
sepulcro
Magdeburgenses,
quoties
sub
pane
sepeliunt?
De
carne
sua
duo
protulit
Christus,
quae
videntur
in
speciem
pugnare:
Palpate
et
videte,
quia
spiritus
carnem
et
ossa
non
habet
(Luc.
24,39).
Item:
Accipite,
hoc
est
corpus
meum.
Nunc
conciliandi
ratio
quaeritur,
[pag.
246]
Ac
si
nullius
momenti
esset
prius
dictum,
secundum
mordicus
premunt
Magdeburgenses,
interpretatione
omni
reiecta.
Quasi
vero
non
tantundem
ubique
fidei
mereatur
Christus.
Expedire
se
nequeunt,
quin
duplicem
fingant
modum
praesentiae,
et
commentum
obtrudant
non
magis
a
ratione,
quam
a
fide
alienum:
aliam
fuisse
naturam
corporis,
quod
palpandum
et
videndum
praebuit
Christus,
quam
quod
sub
pane
latet.
Tricesimum
quartum
argumentum
est:
Scriptura
testatur
corpora
nostra
fore
conformia
glorioso
Christi
corpori
(Phil.
3,
21):
sed
corpora
nostra
tunc
ubique
non
erunt:
ergo
neque
corpus
Christi
ubique
est.
Excipiunt,
vitium
esse,
quia
ratiocinamur
a
dicto
secundum
quid
ad
dictum
simpliciter.
Sed
ostendant
quid
in
hac
praesenti
causa
sit
dissimile.
Fateor
non
aequalem
fore
gloriae
gradum
in
capite
et
membris:
sed
quantum
pertinet
[pag.
247]
ad
corporis
naturam,
non
stabit
conformitas,
nisi
suas
dimensiones
retineat
illa
caro,
quae
typus
est,
ac
exemplar
futurae
nostrae
resurrectionis.
Obiiciunt
non
esse
dictum
de
Petri
vel
Pauli
carne:
Accipite,
hoc
est
corpus
meum.
Sed
quomodo
hoc
dictum
accipi
debeat,
quia
inter
nos
disputamus,
interpretatio
ex
aliis
locis
petenda
erat.
Furioso
impetu
ansam
praecidunt
Magdeburgenses,
quasi
nulla
esset
interpretandi
libertas,
nisi
eorum
permissu.
Sed
ubi
pronunciat
spiritus
sanctus
Christum
in
coelestem
gloriam
translatum
esse,
ut
suo
corpori
nostra
conformet,
quis
discrimen
illud,
quod
praescribunt
novi
magistri,
recipiet?
Adde
quod
Paulus
virtutem
Christi,
qua
potest
omnia,
illic
commendans,
splendidius
extollit
quod
Magdeburgenses
extenuant
miraculum,
quam
ut
pii
sanique
lectores,
obiecto
fumo
dicti
secundum
quid,
sibi
tam
certam
doctrinam
excuti
sinant.
[pag.
248]
Tricesimum
quintum
argumentum
est:
Inter
veteres
nihil
fuisse
contentionis
de
coena
Domini:
ergo
omnes
intellexerunt
figurate
Christi
verba.
Hoc
retorquent,
quia
nihil
inter
veteres
fuit
pugnatum
de
hac
re,
omnes
uno
consensu
amplescos
esse
literalem
sensum.
Sed
quum
nihil
pu-
|