50:224
quum
iurisconsulti
plures
modos
enumerent,
quibus
finiatur
tutela:
ideo
est
quod
hic
solus
modus
congruebat
similitudini.
Iam
excutiamus
singulas
partes.
Quidam
aliter
accomodant
similitudinem:
nempe
ad
unumquemque
hominem:
quum
Paulus
de
duobus
populis
loquatur.
Fateor
quidem
verum
esse
quod
dicunt:
sed
nihil
ad
praesentem
locum.
Electi,
inquiunt,
tametsi
filii
Dei
sunt
ab
utero,
donec
tamen
fide
in
libertatis
possessionem
veniant,
sub
lege
manent
servis
similes:
cognito
autem
Christo,
hoc
genere
tutelae
non
amplius
indigent.
Ut
hoc
totum
concedam,
nego
hic
Paulum
de
singulis
hominibus
tractare:
nego
eum
distinguere
inter
tempus
infidelitatis
et
vocationis
ad
fidem.
Sed
de
hoc
disputat,
quum
una
sit
Dei
ecclesia,
qui
fit
ut
diversa
sit
nostra
et
Israelitarum
conditio?
quum
fide
simus
liberi,
qui
fit
ut
illi,
qui
communem
nobiscum
fidem
habuerunt,
eiusdem
nobiscum
libertatis
compotes
non
fuerint?
quum
ex
aequo
simus
omnes
filii
Dei,
qui
fit
ut
a
iugo,
quod
coacti
sunt
portare,
simus
hodie
immunes?
De
his
enim
controversia
et
certamen
erat:
non
autem
qualiter
lex
unicuique
nostrum
dominetur,
antequam
per
fidem
liberemur
ab
eius
servitute.
Sit
ergo
ante
omnia
hoc
constitutum,
Paulum
hic
ecclesiam
israeliticam,
quae
sub
vetere
testamento
fuit,
conferre
cum
ecclesia
christiana:
ut
inde
pateat
quid
inter
nos
conveniat,
et
quid
alii
ab
aliis
differamus.
Haec
comparatio
uberrimam
doctrinam
continet,
atque
inprimis
utilem.
Primo
hinc
colligimus,
eiusdem
haereditatis
spem
fuisse
patribus
sub
vetere
testamento,
quam
hodie
habemus:
quia
eiusdem
adoptionis
participes
fuerunt.
Non
enim
(quemadmodum
somniant
fanatici
quidam,
et
inter
alios
Servetus)
in
hoc
tantum
electos
fuisse
a
Deo
Paulus
docet,
ut
nobis
aliquem
Dei
populum
figurarent,
sed
ut
nobiscum
essent
filii
Dei:
et
nominatim
testatur,
non
ad
eos
minus
quam
ad
nos
pertinere
spiritualem
benedictionem
Abrahae
promissam.
Secundo
colligimus,
in
externa
servitute
nihilominus
liberas
fuisse
ipsorum
conscientias.
Neque
enim
Mosem,
Danielem,
pios
omnes
reges,
sacerdotes
ac
prophetas
et
totum
chorum
fidelium
impediebat
adstrictio
servandae
legis,
quin
spiritu
essent
liberi.
Ergo
iugum
legis
ita
in
humeris
portabant,
ut
libero
interea
spiritu
Deum
colerent:
praesertim
vero
de
gratuita
peccatorum
remissione
edocti,
conscientias
haberent
a
peccati
et
mortis
tyrannide
solutas.
Inde
constituendum
est,
eandem
semper
fuisse
doctrinam,
et
vera
fidei
unitate
nobiscum
fuisse
coniunctos,
unius
etiam
mediatoris
fiducia
nobiscum
fretos,
Deum
patrem
invocasse
et
eodem
spiritu
fuisse
gubernatos.
His
omnibus
consentaneum
est,
'discrimen
inter
nos
et
veteres
patres
non
in
substantia
esse,
sed
in
accidentibus.
Nam
quae
praecipua
sunt
in
testamento
vel
foe-
|