49:224
tate
permanserint
Fateor
quidem,
simul
ac
Dei
bonitate
quispiam
abutitur,
dignum
esse
qui
privetur
oblata
gratia:
sed
improprie
de
aliquo
piorum
hoc
specialiter
dictum
foret,
Deum
eius
misertum
esse,
quum
eum
elegit,
si
modo
in
misericordia
permaneat.
Nam
fidei
perseverantia,
quae
effectum
gratiae
Dei
in
nobis
complet,
ex
electione
ipsa
manat:
gentes
ergo
Paulus
ascitas
hac
lege
esse
docet
in
spem
vitae
aeternae,
ut
eius
possessionem
sua
gratitudine
retineant.
Et
certe
horribilis
quae
postea
contigit
totius
mundi
defectio,
quam
non
supervacua
fuerit
admonitio
haec,
luculente
testatur.
Nam
quum
Deus
fere
momento
sua
gratia
longe
lateque
irrigasset,
ut
floreret
ubique
religio,
paulo
post
evanuit
evangelii
veritas,
et
ablatus
fuit
salutis
thesaurus.
Unde
autem
tam
subita
mutatio,
nisi
quia
gentes
a
sua
vocatione
exciderunt
?
Alioqui
tu
quoque
excideris1.)
Iam
tenemus
quo
sensu
nunc
excisionem
iis
minetur
Paulus,
quos
iam
prius
per
Dei
electionem
insitos
in
spem
vitae
confessus
est
Primum
enim2),
tametsi
evenire
hoc
electis
non
potest,
opus
tamen
habent
tali
exhortatione,
ad
domandam
carnis
superbiam:
quae
ut
est
revera
contraria
eorum
saluti,
sic
merito
damnationis
formidine
terreri
debet*
Quatenus
ergo
illuminati
sunt
fide
Christiani,
audiunt
ad
certitudinem
suam
sine
poenitentia
esse
vocationem
Dei:
quatenus
vero
carnem
circumferunt,
quae
lascivit
contra
Dei
gratiam,
hac
voce
ad
humilitatem
erudiuntur:
Cave
ne
excidaris.
Caeterum3)
tenenda
est
quam
adduxi
solutio,
Paulum
hic
non
de
speciali
cuiusque
electione
disserere,
sed
opponere
gentibus
Iudaeos:
ideoque
his
verbis
non
tam
electos
alloqui,
quam
eos
qui
falso
gloriabantur
se
Iudaeorum
locum
occupasse.
Imo
ad
gentiles
simul
verba
facit,
et
totum
corpus
in
commune
appellat,
in
quo
multi
erant
titulo
tenus
duntaxat
fideles
et
Christi
membra.
Quod
si
de
singulis
hominibus
quaeritur
qualiter
ex
insitione
excidi
quis
possit,
et
qualiter
post
excisionem
rursum
inseri:
propone
tibi
formam
msitionis
triplicem,
exsectionis
duplicem.
Inseruntur
enim
fidelium
liberi,
quibus
promissio
ex
pacto
cum
patribus
initio
debetur:
inseruntur,
qui
semen
evangelii
in
se
quidem
concipiunt,
sed,
quod
radicem
non
ducit,
vel
ante
suffocatur
quam
ad
frugem
perveniat:
tertio
loco
inseruntur
electi,
qui
scilicet
immutabili
Dei
proposito
illuminantur
in
vitam
aeternam.
Primi
exciduntur,
ubi
promissionem
patribus
datam
respuunt,
vel
alias
sua
ingratitudine
eam
non
suscipiunt.
Secundi,
quum
semen
exarescit
et
corrumpitur:
cuius
mali
periculum
quum
omnibus
immineat,
quantum
attinet
ad
suam
naturam:
fatendum
est*)
hanc
*)
Posset
mirum
videri
quod
iis
z)
verum
3)
ut
intelligas
4)
videmus
|