50:223
223
EPIST.
PAULI
AD
GALATAS
224
que
gentis
sit
vel
conditionis.
Nec
pluris
esse
circumcisionem
quam
sexum
vel
civilem
statum.
Quare?
Omnes
enim
unum
Christus
facit.
Utcunque
igitur
alia
sint
diversa,
sufficit
unus
Christus
ad
omnes
copulandos.
Ideo
dicit,
unus
estis:
quo
significat
sublatum
esse
discrimen.
Huc
tendit
oratio,
non
pendere
a
lege
adoptionis
gratiam,
nec
spem
salutis,
sed
in
solo
Christo
contineri.
Unus
igitur
Christus
est
omnia.
Graecos
accipi
pro
gentibus
et
speciem
poni
pro
genere,
usitatum
est.
29.
Ergo
semen
Abrahae.
Non
ideo
hoc
addidit,
quia
potius
sit
esse
Abrahae
filium
quam
Christi
membrum,
sed
ut
retundat
Iudaeorum
superbiam,
quia
sua
praerogativa
gloriabantur,
quasi
soli
essent
Dei
populus.
Nihil
autem
praestantius
habebant
quam
genus
Abrahae.
Ideo
hanc
ipsam
praestantiam
communem
facit
omnibus,
qui
in
Christum
credunt.
Consequentia
autem
hac
ratione
nititur,
quod
Christus
semen
illud
est
benedictum,
in
quo
uniuntur
omnes
Abrahae
filii:
ut
dictum
est.
Atque
hoc
probat,
quia
communiter
omnibus
offertur
haereditas:
unde
sequitur,
promissione
inter
filios
referri.
Observa
autem,
semper
relative
fidem
cum
promissione
iungi.
CAPUT
iv.
1.
Dico
autem,
quamdiu
haeres
puer
est,
nihil
differt
a
servo,
quum
tamen
sit
dominus
omnium.
2.
Sed
sub
tutoribus
et
curatoribus
est
usque
ad
tempus
a
patre
definitum.
3.
Sic
et
nos
quum
essemus
pueri,
sub
elementis
mundi
in
servitute
eramus.
4.
Quando
autem
venit
plenitudo
temporis,
misit
Deus
filium
suum
factum
ex
muliere,
redactum
sub
legem:
5.
ut
eos
qui
sub
lege
erant,
redimeret,
ut
adoptionem
reciperemus.
1.
Dico
autem.
Quisquis
capitum
sectiones
distribuit,
male
hanc
sententiam
avulsit
a
superioribus,
quum
nihil
sit
quam
erceCepyaaia,
qua
Paulus
explicat
et
illustrat
discrimen
quod
est
inter
nos
et
veterem
populum.
Id
autem
facit,
adducta
tertia
similitudine
pupilli
et
tutoris.
Pupillus
tametsi
liber
est,
imo
etiam
dominus
paternae
familiae,
similis
tamen
est
servo:
quia
regitur
imperio
tutorum.
Durat
autem
subiectio
tutelae
usque
ad
tempus
a
patre
ordinatum,
postea
libertate
sua
fruitur.
In
hunc
modum
patres
sub
vetere
testamento,
quum
filii
Dei
essent,
liberi
fuerunt.
Sed
in
possessione
libertatis
non
erant:
quum
lex
fuerit
illis
instar
tutoris,
quae
sub
iugo
eos
tenebat.
Duravit
ista
servitus
legis
quamdiu
Deo
visum
est,
qui
finem
illi
imposuit
Christi
adventu.
Quod
autem
Paulus
tutelam
finit
sola
patris
ordinatione:
|