[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:223  223  EPIST.  PAULI  AD  ROMANOS  224  singulos  non  competeret  ista  de  qua  loquitur  excisio,  quorum  electio  immutabilis  est,  in  aeterno  scilicet  Dei  proposito  fundata.  Itaque  gentibus  denuntiat  Paulus,  si  Iudaeis  insultent,  paratam  fore  mercedem  eorum  superbiae,  quia  iterum  sibi  reconciliabit  Deus  priorem  Ulum  populum,  cum  quo  divortium  fecit.  22.  Vide  igitur  lenitatem  et  severitatem  Dei:  in  eos  quidem,  qui  ceciderunt,  severitatem:  in  te  vero  lenitatem,  si  permanseris  in  lenitate.  Alioqui  tu  quoque  excideris:  23.  et  illi,  si  non  perstiterint  in  incredulitate,  inserentur.  Potens  enim  est  Deus  rursum  inserere  ipsos.  24.  Si  enim  tu  ex  oleastro,  quae  tibi  nativa  erat,  exsectus  es,  et  praeter  naturam  insitus  es  in  veram  oleam:  multo  magis  hi  secundum  naturam  propriae  oleae  inserentur.  22.  Vide  igitur.  Rem  ipsam  ob  oculos  ponendo,  clarius  etiamnum  ac  luculentius  confirmat  quam  nulla  gentilibus  sit  superbiendi  occasio.  Vident  in  Iudaeis  divinae  severitatis  exemplum,  quod  perterrefac  ere  ipsos  debet:  in  se  vero  habent  gratiae  et  bonitatis  documentum,  qua  excitari  debent  ad  solam  gratitudinem,  et  ad  Dominum  efferendum,  non  se  ipsos.  Haec  igitur  verba  perinde  valent  ac  si  diceret:  Si  illorum  calamitati  insultas,  cogita  primum  quid  fueris:  eadem  enim  Dei  severitas  tibi  imminebat,  nisi  gratuita  eius  lenitate  ereptus  esses.  Deinde  reputa,  quid  nunc  etiam  sis:  non  enim  aliter  tibi  salus  constabit  quam  si  Dei  misericordiam  cum  humilitate  recognoscas  :  quod  si  tui  oblitus  insolenter  exsultes,  manet  te  eadem  in  quam  prolapsi  sunt  ruina.  Non  enim  satis  est  Dei  gratiam  semel  fuisse  amplexum,  nisi  perpetuo  vitae  tenore  eius  vocationem  prosequaris.  De  perseverantia  enim  semper  cogitandum  est  iis,  qui  fuerunt  a  Domino  illuminati:  nam  in  bonitate  Dei  minime  permanent,  qui  postquam  aliquantum  temporis  responderunt  Dei  vocationi,  tandem  regnum  coelorum  fastidire  incipiunt,  sicque  sua  ingratitudine  merentur  iterum  excaecari.  Porro  non  seorsum  compellat  unumquemque  piorum  (ut  ante  diximus),  sed  gentes  cum  Iudaeis  simul  comparat.  Verum  quidem  est,  singulos  ex  Iudaeis  propriae  incredulitatis  tulisse  mercedem,  quum  abdicati  sunt  a  regno  Dei,  et  quicunque  ex  gentibus  vocati  sunt,  vasa  fuisse  misericordiae  Dei:  sed  tenendum  interea  Pauli  consilium  est.  Voluit  enim  gentes  ab  aeterno  Dei  foedere  pendere,  ut  cum  electi  populi  salute  suam  coniungerent.  Deinde  ne  Iudaeorum  reiectio  offendiculum  pareret,  ac  si  irrita  esset  vetus  eorum  adoptio,  voluit  poenae  exemplo  terreri,  ut  reverenter  illud  Dei  iudicium  suspicerent.  Unde  enim  tanta  curiosis  disputationibus  licentia,  nisi  quod  ea  fere  negligimus,  quae  ad  humilitatem  merito  nos  erudire  debuerant?  Quia  autem  de  singulis  electis  non  disputat,  sed  de  toto  corpore,  additur  conditio,  si  in  leni-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci