1:223
[CO
1.
223]
nulla
haesitatione
accipienda
est
quorumvis
pastorum
doctrina,
quorsum
attinebat,
toties
tamque
sollicite
Domini
verbo
nos
admoneri,
ne
pseudoprophetarum
aut
pseudopastorum
sermoni
auscultaremus?
Nolite,
inquit
Dominus,
audire
verba
prophetarum,
qui
prophetant
vobis.
Vanitatem
enim
docent
vos
et
visionem
cordis
sui
loquuntur,
non
ex
ore
Domini
(Ier.
23).
Item
(Matth.
7):
Cavete
vobis
a
falsis
prophetis,
qui
veniunt
ad
vos
in
vestitu
ovium,
intrinsecus
autem
sunt
lupi
rapaces.
Frustra
et
Ioannes
(1
Ioan.
4)
nos
hortaretur,
ut
probemus
spiritus,
numquid
ex
Deo
sint.
Cui
iudicio
ne
angeli
quidem
eximuntur,
nedum
diaboli
mendacia
(Gal.
1).
Quid
autem
istud
(Matth.
15):
si
caecus [p.
459]
caecum
ducat,
ambo
in
foveam
cadent.
An
non
satis
declarat,
multum
interesse,
quales
pastores
audiantur,
nec
temere
omnes
audiendos?
Quare
[OS
253]
non
est
quod
suis
titulis
nos
absterreant,
quo
in
participationem
trahant
suae
caecitatis,
cum
videamus
contra,
singularem
Domino
curam
fuisse
absterrendi
nos,
ne
alieno
errore
duci
pateremur,
sub
quacunque
nominis
larva
lateat.
Nam
si
verum
est
verbum
Domini,
caeci
quoque
duces,
sive
antistites
sive
praesules
sive
pontifices
dicantur,
nihil
possunt
quam
suos
consortes
in
idem
rapere
praecipitium.
Restat
altera
pars
de
legibu
:
quas,
ut
centies
iniquae
sint
nobis
et
iniuriae,
nulla
tamen
exceptione
audiendas
contendunt.
Non
enim
hic
agi,
ut
erroribus
consentiamus,
sed
tantum
ut
dura
praefectorum
imperia
subditi
perferamus,
quae
detrectare
non
est
nostrum.
Verum
hic
quoque
nobis
optime
verbi
sui
veritate
succurrit
Dominus,
nosque
a
tali
servitute
in
libertatem
vindicat,
quam
sacro
suo
sanguine
nobis
acquisivit.
Non
enim,
quod
malitiose
fingunt,
id
solum
agitur,
ut
gravem
aliquam
oppressionem
in
corpore
nostro
perferamus,
sed
ut
conscientiae,
libertate
sua,
hoc
est,
sanguinis
Christi
beneficio
spoliatae,
serviliter
crucientur.
Quanquam
istud
etiam, [p.
460]
ac
si
parum
ad
rem
faceret,
omittemus.
At
quanti
putamus
referre,
suum
Domino
regnum
eripi,
quod
tanta
severitate
sibi
asserit?
Eripitur
autem,
quoties
humanarum
inventionum
legibus
colitur,
quando
solus
ipse
cultus
sui
vult
haberi
legislator.
Ac
ne
rem
esse
nihili
quis
existimet,
audiant
quanti
reputetur
a
Domino.
Quoniam,
inquit
(Ies.
29),
timuit
me
populus
iste
mandato
et
doctrinis
hominum,
ecce
ego
addam
et
admirationem
faciam
ei,
miraculo
grandi
et
stupendo.
Peribit
enim
sapientia
a
sapientibus
eius
et
intellectus
prudentum
abscondetur.
Alibi
(Matth.
15):
frustra
me
colunt,
docentes
doctrinas,
praecepta
hominum.
Mirantur
plerique
cur
adeo
acriter
interminetur
Dominus,
se
facturum
stupenda
populo,
a
quo
mandatis
et
doctrinis
hominum
colebatur,
et
se
frustra
coli
pronunciat
hominum
praeceptis.
At
si
spectarent,
|